Realistyczne podejście do życia

Zawsze porusza mnie widok ludzkiego cierpienia… W ostatnim czasie stało się ono niezmiernie namacalne. Czasem jednak mam wrażenie, że ludzka krzywda nam spowszedniała, że zbyt często stajemy obojętnie, biernie – przyglądając się, przerzucając odpowiedzialność na instytucje, pozostawiając chorych na duszy i ciele na pastwę losu.

Postępowały za Nim wielkie tłumy i dziś dalej idą za Jezusem. Idą, tylko po co? Niektórzy naprawdę wierzą, że On im pomoże, niektórzy tylko z ciekawości, by zobaczyć jakiś cud, a inni chcą Go poznać, dowiedzieć się, kim jest, czym się zajmuje. Jednak tylko jeden odważył się zbliżyć do Niego, tylko trędowaty miał tyle wiary i odwagi, by walczyć o swoje uzdrowienie. On wiedział, że Jezus może to uczynić, a więc upadł i zaczął Go prosić.

Wkroczył do świątyni Nebuzaradan (…) spalił świątynię Pańską, pałac królewski i wszystkie domy Jerozolimy – wszystkie wielkie domy spalił.

Kiedy odchodzimy od Pana Boga, wchodzimy w świat, który nie kieruje się miłością, troską, łagodnością. Opuszczając bezpieczne ramiona Boga, wchodzimy w świat, w którym – zdaje się – znikąd ratunku. Kiedy dopuszczamy do siebie nieprzyjaciela, jego decyzje są bezwzględne, nie ma sentymentów, w takiej sytuacji ataku doświadczamy zarówno w sferze duchowej, jak i politycznej, ale również osobistej.

Tkwimy beztrosko w grzechu, bo wydaje się nam, że tak już musi być. Popełniamy grzechy, bo inni robią to samo i jest im dobrze. Zapominamy, że złe traktowanie siebie i innych kiedyś nas całkowicie zniewoli. Odrzucając Boga, stajemy się bezbronni. Gdy zagłuszamy Jego głos, przestajemy otrzymywać informacje, że jest Ktoś, kto nas kocha, Ktoś, kto chce nas ocalić.

W Ewangelii znajdziemy opisy wielu uzdrowień, których dokonał Pan Jezus. Każde z nich było inne, dotyczyło innej sytuacji i osoby. Każde niesie też inne przesłanie dla nas, czytających Ewangelię.

Dzisiejszy chory to trędowaty, który stanął w pokorze przed Jezusem, ukorzył się i zdał się na wolę Boga. Jego prośba była bezpośrednia i pełna wiary. A Jezus o nic nie pytał, tylko uzdrowił śmiertelnie chorego człowieka.

Jezus oczekuje od nas pełnienia woli Ojca. To jest to, co sam uczynił, oddając swoje życie na Krzyżu. Chce, abyśmy czynami, a nie tylko słowami, potwierdzili naszą wiarę i oddanie Bogu. Samo słuchanie Słowa nie zapewnia nam trwałego fundamentu wiary, zwłaszcza gdy pojawiają się przeciwności. Słuchanie i urzeczywistnianie ich w naszym życiu pozwala mieć nadzieję na wejście do królestwa niebieskiego.