Rozdzierajcie wasze serca, a nie szaty

Środa, Środa Popielcowa , rok II, Jl 2,12-18

Kto wie? Może znów się zlituje i pozostawi po sobie błogosławieństwo plonów na ofiarę pokarmową i płynną dla Pana, Boga waszego. Na Syjonie dmijcie w róg, zarządźcie święty post, ogłoście uroczyste zgromadzenie. Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i niemowlęta! Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty, a oblubienica ze swego pokoju! Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy! Niech mówią: "Zlituj się, Panie, nad ludem Twoim, nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami. Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?" A Pan zapłonął zazdrosną miłością ku swojej ziemi i zmiłował się nad swoim ludem.

 

Dzisiejsze czytanie jest wymownym wezwaniem do skruchy i nawrócenia. Prorok Joel dostrzega w nieszczęściu, jakie spotyka jego kraj, okazję do tego, by wezwać wszystkich do przemiany życia. Post, płacz i pokuta to według niego droga do odzyskania Bożego błogosławieństwa. Ten rodzaj pokuty był wymagany raz w roku, szczególnie w czasie naturalnej katastrofy, suszy itp.

Skrucha i nawrócenie w Biblii to jednak coś znacznie więcej niż tylko wyrzuty sumienia, dotyczące przeszłości czy teraźniejszości oraz szukanie przebaczenia, to całkowita przemiana życia, tworzenie nowego człowieka, podjęcie wyzwania pójścia nową drogą i praktykowania nowego sposobu relacji z drugim człowiekiem. Często taki rodzaj przemiany określany jest jako metanoia, a więc radykalna przemiana wewnętrzna, przemiana patrzenia na własną egzystencję. To znacznie więcej niż tylko „jakieś ofiary i rezygnacja z małych przyjemności”, stąd wezwanie rozdzierajcie wasze serca, a nie szaty.

Cała ta aktywność nie wychodzi naprzeciw wzorcom obyczajowym we współczesnym społeczeństwie. Chodzić ze znakiem krzyża na czole, co więcej, wykonanym z prochu ziemi jest czymś dziwnym, wręcz niedorzecznym. Dla nas chrześcijan jest to jednak wyraźne wyznanie, że moje życie tutaj na ziemi, to nie „wszystko co jest”, to przyznanie się do przemijalności i przynależności do Chrystusa. To radykalna zmiana tego, co ważne w tym świecie.

Warto o tym pamiętać w rozpoczynającym się okresie Wielkiego Postu, rozważając dzisiejsze czytanie z księgi proroka Joela.