Rozpoznać czas…

W dzisiejszej Ewangelii spotykamy Jezusa w zdumiewających okolicznościach: Zbawiciel płacze – ale nie nad sobą i swoim losem (gdyż za chwilę zostanie pojmany, osądzony, skazany i zabity), ale nad Jerozolimą, a właściwie nad ludem wybranym, którego to miasto jest symbolem. Płacze, gdyż widzi jego upadek, jego klęskę, jego wielką porażkę, która za niedługo zaowocuje zburzeniem tego Świętego dla Izraelitów Miasta przez pogan.

Naszym chrześcijańskim zadaniem jest rozwój. Nie możemy stać w miejscu. Uczy o tym Jezus w przypowieści o minach, czyli ówczesnych pieniądzach. Słudzy otrzymują je od pana. Mają puścić je w obrót, tak aby przyniosły zysk. Jeden ze sług, obawiając się swojego pana, postanowił zawinąć miny w chustkę i czekać na powrót właściciela. Niestety taka postawa nie spodobała się mu. Sługa został ukarany, a pieniądze przekazane temu, który miał najlepszy wynik w pomnażaniu pieniędzy. Przypowieść ta obrazuje, czym jest nasze życie. Ktoś, kto szuka darów duchowych, na pewno je otrzyma. Jeśli będzie je wykorzystywał, otrzyma ich jeszcze więcej. Bóg chce naszego wzrostu. On stworzył nas nie po to, abyśmy karłowacieli, ale zawsze pieli się ku górze. Nie bójmy się ryzykować. Każdego dnia prośmy Boga o nowe dary duchowe. A gdy je otrzymamy, nie zawijajmy ich w chustę, ale dzielmy się nimi najlepiej, jak to możliwe. 

Potrzebuję Jezusa! To tak łatwo powiedzieć. Pomyśl przez chwilę nad tym słowem: potrzebuję Ciebie, Jezu. Potrzebuję, ponieważ sam nie dotknę Twego Ojca – mojego Boga. O tym jest to czytanie z całą jego symboliką. W sprawach wiary, miłości, zbawienia potrzebuję Jezusa. Tutaj na ziemi nic nie znaczy, co mam, kogo znam, ile potrafię – to nawet przeszkadza. Im bardziej jestem potrzebujący: niedomagający, biedny, ubogi – tym lepiej. Taka jest droga Boga! Potrzebuję Jezusa, Baranka za mnie umarłego i zmartwychwstałego, tylko wtedy staję się synem mojego Boga. Pomóż mi, Jezu, głęboko przeżywać te słowa, nie tylko je wypowiadać, ale przeżywać: ja Darek, potrzebuję Ciebie. Amen.

Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był, Który jest i Który przychodzi…

Tak w wizji św. Jana w niebie wychwalają Boga istoty żywe. Bóg jest Święty, to znaczy nie taki jak człowiek, który po grzechu stał się nieświęty, czyli grzeszny. Bóg jest Święty, to znaczy inny niż człowiek, inny niż nasze o Nim wyobrażenie. Ja Boga nie mam sobie wyobrażać, tylko mam Go poznawać, odkrywać.

Pan Jezus zapłakał nad Jerozolimą… Przeżywał bardzo, że jej mieszkańcy nie chcieli Go przyjąć po tym, jak ogłosił im Dobrą Nowinę o zbawieniu. Wiedział, że za kilka dni zostanie tam ukrzyżowany, a jednak nie płakał nad sobą, lecz nad ludźmi, którzy tego dokonają.

Dzisiejsza Ewangelia zachęca Cię, abyś zaczął szukać sposobu, jak „obracać” i „pomnażać” dane Ci przez Boga dary. Nie możesz ciągle tracić czasu na szukanie powodów, którymi będziesz usprawiedliwiał swój brak zaangażowania w rozwijanie swoich pasji.