Seminarium "Anthropologia Cordis" – Taubaté, Brazylia

         Wśród 52. uczestników, znalazło się pięciu Polaków: ks. prowincjał Artur Sanecki, ks. Jerzy Wełna i ks. Leszek Poleszak, jako reprezentanci Prowincji Polskiej, ks. Jerzy Deptuła z Francji oraz ks. Zbigniew Morawiec ze Stanów Zjednoczonych. Główny celebrans, ks. John van den Hengel, wikariusz generalny, nawiązał najpierw do Święta Ofiarowania Pańskiego: „Stara świątynia spotyka się teraz z nową świątynią, przynoszoną przez Maryję i Józefa. Po zburzeniu, które nastąpi w roku 70., stara świątynia pozostanie symbolem utraconej obecności Bożej. Dla nas ta świątynia jest zastąpiona przez obecność Jezusa, który ustanawia nowe przymierze pomiędzy Bogiem i ludźmi. Dzisiaj ta nowa rzeczywistość staje się obecna jako znak sprzeciwu, podziału, znak krzyża. Celebrując w Święto Ofiarowania Pańskiego także Dzień Życia Konsekrowanego, uświadamiamy sobie, że jako uczniowie Jezusa, stanowimy zawsze część tego sprzeciwu. U początku naszego seminarium Anthropologia Cordis to święto przypomina nam, że śmierć nie jest punktem ostatecznym istnienia człowieka, ale częścią integralną serca. Tylko wtedy, kiedy żyjemy jako znak sprzeciwu, podziału, umierania, może ukazać się bardziej głębia naszego istnienia. Tak, zostaliśmy wezwani, aby nosić śmierć Chrystusa w naszym ciele i w naszych wspólnotach”.

         W dalszych słowach, wikariusz generalny, nawiązał do myśli o. Założyciela Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego: „Dla o. Dehona, nigdy nie było wystarczające określenie naszej tożsamości słowem „miłość”. Zawsze była to „miłość i...”: miłość i wynagrodzenie, miłość i immolacja, miłość i oblacja, albo też – zgodnie ze słowami o. Prevota: miłość i ofiara. Serce Jezusa jest zawsze sercem przebitym. Miłość, która się ogałaca ze wszystkiego, zostawiając nam Boga, który jest pełen pokory”.

        Następnie zwrócił swą myśl ku tematowi rozpoczynającego się sympozjum: „Antropologia według serca o. Dehona zawsze „cierpi” – używając początkowych słów Gaudium et spes – radości i nadzieje, smutki i trwogę ludzi współczesnych, zwłaszcza ubogich i wszystkich, którzy cierpią      w swoim ciele. To zawsze będzie antropologia „z przebitym sercem”. Nie może to być nigdy antropologia zwrócona i zaniepokojona moim „Ja”, pozostająca bez kontaktu ze światem. Dobrze to wyraża motto przyszłej Kapituły Generalnej „Miłosierni, we wspólnocie, z ubogimi”. W naszych wspólnotach staramy się być współczującymi z drugimi, nie zaś wyizolowani od tych, którzy pozostają na uboczu, więcej – właśnie tym bardziej razem z ubogimi, poranionymi, będącymi na marginesie. Dzisiejsza ewangelia zachęca nas, by od Maryi uczyć się, jak mieć serce zdolne do niesienia i przeżywania cierpienia, konfliktów i lęku innych ludzi. To właśnie próbował nam przekazać o. Dehon wiążąc miłość z wynagrodzeniem, immolacją, ofiarą”. 

Więcej zdjęć można znaleźć tutaj.