Sens istnienia

Czwartek, XXII Tydzień Zwykły, rok I, Kol 1,9-14

Bracia: Od dnia, w którym usłyszeliśmy o was, nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście – przez całą mądrość i duchowe zrozumienie – doszli do pełnego poznania Jego woli, by już postępować w sposób godny Pana, ku pełnemu Jego upodobaniu, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i wzrastając przez głębsze poznanie Boga. Niech potęga Jego chwały w pełni umacnia was we wszelkiej cierpliwości i stałości. Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On to uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów.

 

Święty Paweł odkrył sens istnienia, dopiero gdy zrozumiał w pełni wolę Bożą. Przed nawróceniem miotał się wśród różnych, czasem bardzo gorliwych, ale nietrafionych pomysłów na życie. W Liście do Kolosan przyznaje, że intencją jego modlitw jest prośba, aby współwierzący starali się na różne sposoby zbliżyć do Boga, a przez to też poznać bogactwo własnej duszy. Jednocześnie wierzy, że Bóg dał nam takie łaski, dzięki którym będziemy zdolni widzieć i słyszeć głos z nieba.