Serce

Piątek, Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, rok I, J 19,31-37

Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który widział, a świadectwo jego jest prawdziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli. Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość jego nie będzie złamana. I znowu na innym miejscu mówi Pismo: Będą patrzeć na Tego, którego przebodli.

 

    Każde spojrzenie na Jezusa, na Jego święte rany, na Jego włócznią przebite Serce, powinno uświadamiać każdemu z nas,  jak wielką miłością umiłował nas Pan, że swoje życie za nas dał.

   Woda i Krew, które wypłynęły z boku Jezusa, są początkiem Kościoła, początkiem Chrztu i Eucharystii. To w wodzie Chrztu zostajemy zrodzeni do nowego życia ,  które wzrasta w nas poprzez pełne uczestnictwo  w Eucharystii .

   Otwarty bok Jezusa jest bramą, przez którą mogę przejść, aby odnależć utracony raj. Św. Jan daje świadectwo Prawdzie, mówi, że to, co widział pod krzyżem, jest prawdą; to, czego doświadczył, jest prawdą. Dziś każdy chrześcijanin jest zaproszony do tego, by Prawdę przyjmować i świadczyć o niej. By prawdą się karmić i pozwolić, aby Ona kierowała całym jego życiem, bo to Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem.

    Dziś Jezus pragnie w swym cichym i pokornym Sercu ukryć serce każdego z nas, by dać nam zakosztować przedsmak nieba już tu na ziemi i  wprowadzić nas w prawdziwy spoczynek szabatu, spoczynek w Jego Najświętszym Sercu.

 

Inne komentarze Małgosi i Duane