Skarb wiary

Piątek, XXXIV Tydzień Zwykły, rok II, Łk 21,29-33

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść: «Spójrzcie na figowiec i na wszystkie drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pąki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie te wszystkie wydarzenia, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą».

 

Obserwując świat przyrody, możemy wiele przewidzieć. Jezus podkreśla to w obrazie drzewa figowego, które tuż przed latem wypuszcza pąki. Dużo trudniej człowiekowi słuchać i obserwować Jezusa. Dlatego przestrzega On słuchaczy, aby nie zmarnowali znaków i cudów, które przez Niego się dokonują.

Również i my powinniśmy często zatrzymywać się przy słowach Jezusa. Powinniśmy strzec ich w swoich sercach, bowiem gdy Bóg przyjdzie powtórnie, będzie chciał zobaczyć nasz skarb wiary.