Słuchasz?

Grzech uderza we wszystkie relacje.

Relację do Boga: usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się (sic!). Od kiedy Bóg straszy? Bóg nie straszy. Ale od momentu, kiedy człowiek wchodzi w grzech, patrzy na Boga jak na zagrożenie. Jak na kogoś, kto może zrobić krzywdę. To grzech czyni krzywdę w odkrywaniu prawdy o Bogu, a nie Bóg.

Jak huk, wicher i ogień towarzyszył objawieniu Boga i zawarciu Przymierza z Izraelem na Górze Synaj, tak w huku, wichrze i ogniu zstępuje posłany do zgromadzonych w Wieczerniku przez Ojca Duch Święty. Po co? Aby przypieczętować Nowe Przymierze, które zawarł Przenajświętszy z ukochanymi – z ludźmi, aby namaścić ich mocą z wysoka do zwiastowania Jego wielkich dzieł i aby poznawali i coraz bardziej kochali Boga, tęskniącego za wieczną ich obecnością w niebie.

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia nam Pana Jezusa w podróży przez Galileę do miasta Kafarnaum wraz ze swoimi uczniami bez obecności tłumu. Jest to ważny moment dla Jezusa. Tłumacząc to na język współczesny, chce swoim uczniom przeprowadzić „rekolekcje zamknięte” – aby kształtować ich duchowo. Podczas wędrówki Jezus wypowiada do uczniów te słowa: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie”. Uczniowie nie zrozumieli jednak tych słów, ponieważ sprzeczali się między sobą, który z nich jest największy.

Przed odejściem z tego świata wielu ludzi wypowiada swoje ostatnie słowa. Są to słowa skierowane do osób bliskich. Często mówimy, że to jest testament. Jezus przed swoją śmiercią również skierował słowa do tych, którzy byli Mu bliscy: Maryi i Jana. To oni usłyszeli „testament z krzyża” – Oto syn Twój! Oto Matka twoja! Z wysokości krzyża Jezus oddał nam, prostym, grzesznym ludziom, swoją najukochańszą Osobę – swoją Matkę. Pragnie, by Ona była z nami tak, jak była z Nim – od chwili zwiastowania aż po krzyż. Jest to dar niezwykłej miłości! Dar Boga dla każdego człowieka.

Rozdziały Ewangelii według św. Marka, które poprzedzają dzisiejszy fragment, aż "kipią" opisami różnego rodzaju cudów, włącznie z cudem przemienienia. Pojawia się tam również pierwsza zapowiedź męki i zmartwychwstania Jezusa. Dzisiaj Apostołowie usłyszeli o tym po raz drugi. Wydaje się jednak, że nie zrobiło to na nich najmniejszego wrażenia. Owszem, nie wszystko rozumieli, ale nie chcieli pytać Jezusa o wyjaśnienie. Woleli zająć się sobą i swoimi przyziemnymi sprawami. Tacy to byli Apostołowie. Tacy i my bywamy.

Myślę, że każdy z nas miał w życiu chwile, w których nie rozumiał lub nie doświadczał Boga. Święty Jan od Krzyża powie więcej: „wiara to noc ciemna”. Można być blisko Jezusa, można iść z Nim przez życie, a jednocześnie nie odczuwać Jego obecności. Często przyczyną jest nasze odrzucenie krzyża. Chcemy przebywać w towarzystwie Boga uzdrawiającego, nauczającego z mocą, wyrzucającego złe duchy, wskrzeszającego umarłych, ale ukrzyżowanego to już raczej nie. Znajdź dzisiaj czas, by spojrzeć na krzyż. Spróbuj pomyśleć, że ta Miłość i cierpienie to właśnie dla Ciebie. Bo Bóg już nic więcej nie mógł uczynić, byś był wolny i szczęśliwy.