Służyć innym

Piątek, XXIV Tydzień Zwykły, rok II, Łk 8,1-3

Oto Jezus naucza, przemierza Palestynę, przybliża Ewangelię tłumom. Idą i słuchają Nauczyciela Apostołowie. Dla nich jest to szkoła, seminarium, formacja, przygotowanie do ich Apostolskiej działalności. Mają po śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa robić to samo, co ich Mistrz i Nauczyciel.
Są także kobiety, których imiona wymienia dzisiejszy tekst. 

To ważne, że podążają za Jezusem, gdyż w sercu chowają wdzięczność za uwolnienie z chorób i złych duchów. Wdzięczność ta każe pomagać im Jezusowi i Apostołom. Pomoc to dzielenie się swoim i dobrami materialnymi, aby tylko niczego, co potrzebne do życia, nie zabrakło Temu, który stał się Lekarzem ich dusz i ciał.

Słuchając dzisiejszej Ewangelii, zapytajmy najpierw o te dobra, jakie nam uczynił Jezus. Czy potrafimy je dostrzec, wymienić? A jeśli tak, to jaka jest tego konsekwencja? Jaki ciąg dalszy? Czy wdzięcznym sercem potrafimy służyć? Czy stać nas na to, aby sercem troskliwym dzielić się tym, co sami mamy, posiadamy? Czy stać nas na to, aby nie myśleć tylko o sobie, aby nie tylko cieszyć się z uwolnienia, ale czy wolni od choroby ciała i duszy  dajemy wszystko, na co nas stać, aby dalej mógł działać Jezus i Jego uczniowie poprze z łaskę i miłość?

Służyć innym z wdzięcznością, służyć tym więcej, im więcej otrzymaliśmy, dzielić się im bardziej zostaliśmy obdarowani – oto nasze powołanie!