Smutek ku radości

Czwartek, 6 Niedziela Wielkanocna, rok II, J 16,16-20

Powiedzieli więc: Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi. Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.

 

Jezus Chrystus wprost nie odpowiada na nurtujące uczniów pytanie. Wie bowiem dobrze, że każdy w inny sposób i w odmiennych okolicznościach będzie doświadczał Jego chwilowych odejść i powrotów. Pokazuje zaś, że doświadczanie Jego obecności, bądź nieobecności nie jest poza ludzkimi uczuciami.

Prawda jest taka, że przed Jezusem niczego nie musimy udawać. On sam pierwszy przeszedł naszą drogę̨ i przewodzi nam w wierze. To nam wystarczy.