Spełnienie

Wtorek, Święto Przemienienia Pańskiego (6 sierpnia), rok I, Łk 9,28b-36

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: "Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza". Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: "To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie". W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.

 

Ojciec jest szczęśliwy, patrząc na Syna. Stworzył nas, żeby nam objawić Ich wzajemną miłość. Zaglądnijmy na górę Tabor, gdzie mówi: „To jest mój Syn umiłowany!”. Każdy z nas jest stworzony na wzór tego umiłowanego Syna. Jesteśmy echem Boga! Tym bardziej jesteśmy sobą, gdy jesteśmy do Niego podobni. Tylko w bliskości Boga jest nasze SPEŁNIENIE.