Spotkanie z Bogiem

Środa, I Tydzień Adwentu, rok II, Iz 25,6-10a

Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, odejmie hańbę od swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł. I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremuśmy zaufali, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność: cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na tej górze.

 

Izajasz jest często nazywany prorokiem Adwentu, a fragmenty z Księgi Izajasza są tymi, które są najczęściej używane w tym okresie liturgicznym. W ciągu pierwszych 17 dni Adwentu fragmenty tej księgi pojawiają się aż 14 razy.

Dzisiejsze czytanie jest pełne radości i optymizmu, taka bowiem atmosfera towarzyszy biesiadowaniu i ucztowaniu w gronie przyjaciół i najbliższych. Ufność, którą złożyliśmy w Panu, napawa nas tymże optymizmem, a jego rychłe przyjście jest radością tych, którzy go oczekują!

Wszyscy otrzymujemy zachętę, by złożyć naszą nadzieję w Panu, bo On jest tym, który tę ucztę dla nas przygotowuje. Nadzieja jest tematem wiodącym całego pierwszego tygodnia Adwentu. Prorok Izajasz jest prorokiem nadziei, a zapowiedzi zawarte w jego księdze przez stulecia dawały ufność tym, którzy oczekiwali na przyjście Mesjasza. Dokonało się ono w Jezusie, którego opisy mesjańskie znajdujemy u Izajasza.

Skupienie i aktywne oczekiwanie, to nasze osobiste zadanie na najbliższe tygodnie. Codzienne rozważanie czytań liturgicznych w Adwencie może nam w tym pomóc.