Sprawy najistotniejsze

Tak mówi Pan: «Wyprowadzę oblubienicę na pustynię i przemówię do jej serca. I tam odpowie Mi jak w dniu, w którym wychodziła z ziemi egipskiej. I poślubię cię sobie na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana».

Tak mówi Pan: wyprowadzę oblubienice na pustynie i przemowie do jej serca. 

Pustynia to miejsce, gdzie nie ma życia. Ekstremalne warunki dla jakiegokolwiek żywego organizmu, duża amplituda temperatury w nocy i dzień i brak wody – to sprawia, że decydując się na bycie w takich warunkach, trzeba zadbać o dostarczenie tego, co konieczne z zewnątrz.

Doświadczenie takich warunków powoduje, że muszę wiedzieć, kto to zapewni. Pustynia stwarza warunki, że pytam o to, co konieczne, nie koncentruję się na sprawach drugorzędnych, ale podstawowych, koniecznych do przetrwania.

Każde inne okoliczności życia mogą spowodować, że zapomnę o istotnych sprawach, relacjach, osobach. 

Bóg, który chce wyprowadzić naród wybrany na pustynię, tym samym chce powiedzieć: zapomniałeś o tym, co najważniejsze, potrzebujesz zatroszczyć się o najistotniejsze sprawy. 

Pustynia może mieć wymiar duchowy bądź cielesny. Pan Bóg to dopuszcza nie po to, żeby człowieka utrapić, tylko by się człowiek nie zatracił.