Świadectwo

Sobota, XXVIII Tydzień Zwykły, rok I, Łk 12,8-12

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągać będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć».

 

"Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć". Świadczenie o swojej wierze w Jezusa Chrystusa staje się dzisiaj coraz trudniejsze. Dochodzi nawet do tego, że w dobrym tonie jest naśmiewać się z Kościoła, a nawet z Jezusa Chrystusa.

Tymczasem w Ewangelii słyszymy twarde: "kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych". Jakby Jezus nie zważał na coraz trudniejszą sytuację swoich uczniów w dzisiejszym świecie. A my tacy słabi i chwiejni jesteśmy, tak bardzo potrzebujący wybawienia od zła. Dlatego Zbawiciel nie zostawia nas samotnymi wobec trudnego zadania bycia Jego świadkiem. On zapewnia nam moc swego Ducha.

Odważenie się na świadectwo wiary jest wejściem w doświadczenie działania mocy Ducha Świętego. Za każdym razem, kiedy przyznaję się do mojej wiary, pozwalam Duchowi Pana na dokonywanie we mnie rzeczy dla mnie niemożliwych. Doświadczenie Jego pełnego miłości działania jest najlepszą zachętą do trwania w postawie świadka Ewangelii. A więc wzywajmy gorliwie Ducha Świętego i trwajmy w ufności.