Światło wiary

Oby me słowa zostały spisane, oby w księdze utrwalone! Żelaznym rylcem i ołowiem na skale wyryte na wieki! Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje i jako ostatni stanie na ziemi. Potem me szczątki skórą przyodzieje, i ciałem swym Boga zobaczę. To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty".

Trudna jest historia Hioba. Boimy się jej, bo wiele w niej cierpienia i nie wszystko do końca jesteśmy w stanie wyjaśnić. Jest jednak światło w styranym Hiobie. Światło wiary. Wzrok człowieka cierpiącego jest przenikliwy a jego serce bardziej wrażliwe. Bóg chce być widoczny zwłaszcza w naszym cierpieniu, widoczny dla nas i dla naszego zbawienia.