Święty Barnaba Apostoł

, Dz 11,21b--26; 13,1-3

A kiedy go znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami. W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami: Barnaba i Szymon zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł. Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: "Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem". Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich.

 

        Uwielbiamy dziś Boga za św. Barnabę, Apostoła, którego Kościół daje nam za wzór w głoszeniu światu dobrej nowiny o zbawieniu. Ten gorliwy współpracownik św. Pawła Apostoła całego siebie i wszystkie swoje dobra poświęcił dla wcielenia w życie słów Jezusa: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie” (Mt 10, 7). Wraz z Apostołem Narodów oddał się z wielką miłością głoszeniu dobrej nowiny wśród pogan. Ukoronowaniem jego misji stała się jego śmierć męczeńska. Od św. Barnaby uczmy się przede wszystkim zasłuchania w natchnienia Ducha Świętego, który także nasze serca pragnie kształtować i przemieniać. Niech On sprawia, by imię chrześcijan, które z dumą nosimy, było wciąż ozdabiane świeżymi dowodami naszych czynów miłości Boga i bliźniego.