Świnie i psy

Wtorek, XII Tydzień Zwykły, rok I, Mt 7,6.12-14

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was samych. Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków. Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!».

 

Świnie i psy to zwierzęta – nie myślą, działają w oparciu o instynkty. Jezus mówi o szacunku dla „świętych rzeczy”. „To, co święte”, oznacza chleby poświęcone lub pokarmy ofiarne, które spożywać mogli tylko kapłani i ludzie legalnie czyści. 
Psy i wieprze były uważane przez Prawo za nieczyste. Perły uchodziły w starożytności za symbol rzeczy najcenniejszych. Obie metafory podkreślają niewłaściwość powierzenia tego, co święte, cenne, istotom niegodnym i niezdolnym ich przyjąć ani docenić dobrodziejstwa, jakie ich spotyka. 
Pan Bóg powierzył nam niezwykłe dobra. Czy przypadkiem nie zachowujemy się jak psy czy owe świnie – nie potrafimy docenić, zauważyć tego, jak wielkie dary otrzymaliśmy od Stwórcy?