Syn

Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas? Skądże więc ma to wszystko? I powątpiewali o Nim. A Jezus rzekł do nich: Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony. I niewiele zdziałał tam cudów, z powodu ich niedowiarstwa.

      „Czyż nie jest On synem cieśli ? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam?” Oto jak widzą Jezusa mieszkacy Nazaretu, pośród których dorastał w swojej rodzinie. Ten, który był Synem Bożym,  uznany został tylko za syna cieśli, za zwykłego człowieka.  Aczkolwiek zdumiewała wszystkich mądrość Jezusa, Jego mowa, znaki i cuda, jakie czynił... Rozum ludzki nie umiał tego pomieścić, potrzeba było wiary i zaufania, aby rozpoznać w Jezusie z Nazaretu Syna Bożego.

     Oto najpokorniejsza rodzina na ziemi, Święta Rodzina, Jezus, cieśla Józef i Maryja. Rodzina żyjąca tak prosto i w ubóstwie ducha, że nawet nikt nie spostrzegł tajemnicy, jaką w sobie kryła. Zupełnie wydana w ręce Ojca, żyjąca tylko jego wolą, jego miłością, jego ciszą i milczeniem, jego prostotą i pokojem. Taka zwyczajna, a taka zupełnie inna. Może dlatego tyle stawianych pytań  odnośnie Jezusa, bo przecież rodzice nie wyróżniali się w szczególny sposób , a On,  „skądże więc  ma to wszystko”?  Łaska, która spoczywała na Maryi i Józefie, była zakryta  przed ludzkimi oczyma. A jednak mądrość Boża w tej prostej rodzinie ukryła największe skarby, najpiękniejsze perły swojej miłości. 

       Obyśmy mogli te perły odkryć, rozpoznać i kontemplować,  ucząc się jednocześnie zawierzenia od Maryi, od Józefa, ucząc się kochać, ufać i wierzyć tak jak Oni, a tylko wtedy  doświadczymy cudu Bożej miłości. Bo to wiara czyni cuda, a Jezus w swojej pokorze szanuje wolność człowieka i w niczym mu się nie narzuca. Ten, kto wierzy i ufa Jezusowi, posiadł wszystko, posiadł skarb największy.