Szczególny dar

Wtorek, V Tydzień Wielkanocny, rok II, J 14,27-31a

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał».

 

Pokój to szczególny dar, który nasz Zbawiciel pozostawił Apostołom i wszystkim ludziom otwartym na działanie Bożej łaski; dar przekazany w wyjątkowych okolicznościach Ostatniej Wieczerzy i mowy pożegnalnej.

Jezus daje pokój, chociaż wie, że tego samego dnia zostanie zdradzony i pojmany. Jezus daje pokój, chociaż wie, że następnego dnia zostanie odrzucony przez naród, ukrzyżowany i złożony do grobu. Wiedział, co Go czeka, ale wbrew tej wiedzy i wbrew ludzkim kalkulacjom, zostawia dar pokoju i wezwanie, by żyć pełnią tego daru i z pokojem w sercu stawiać czoła przeciwnościom.

Tak ważna była dla Jezusa troska o pokój w życiu Jego uczniów, że stał się on jednym z pierwszych darów Zmartwychwstałego. Nie zraził się Jezus zdradą Judasza, ucieczką Apostołów i ich późniejszym powątpiewaniem. Nie zraził się ogromem nienawiści do Niego i doznanym cierpieniem. Pomimo wszystko daje pokój. Daje pokój, który winien być towarzyszem naszej wiary, naszej nadziei i naszej miłości. 

Jezus nie zraża się i dzisiaj naszymi grzechami i niewiernościami, naszym codziennym powątpiewaniem. Dlatego za każdym razem, gdy odchodzimy po spotkaniu z Nim w sakramencie miłosierdzia, żegna się z nami przez słowa kapłana: Pan odpuścił tobie grzechy. Idź w pokoju.

Odtąd te słowa nie tylko stają się wyrazem pojednania z Bogiem, ale także zadaniem dla nas. Dla każdego z nas na miarę czasu, miejsca i powołania. Bo "błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9).