Szczerość postępowania

Sobota, IX Tydzień Zwykły, rok I, Mk 12,38-44

Jezus, nauczając rzesze, mówił: «Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok». Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie».

 

Czego możemy się nauczyć z tej lekcji, którą przekazuje nam Jezus? W królestwie Bożym nie liczą się profity czerpane z posiadanych stanowisk czy posiadanego majątku. Nie liczą się pozory, które są przekazem dla ogółu. Liczy się szczerość postępowania. Prawdziwy uczeń Jezusa nie ogląda się na to, jak odbiorą jego zachowanie otaczający go ludzie. Liczy się czystość zamiarów („Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” Mt 6,1).

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii Jezus wyjaśnia na przykładzie to, co przytaczał Mateusz Ewangelista o jałmużnie: „Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” Mt 6, 2-4. I o modlitwie „Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać” Mt 6, 6.

Bądźmy więc uczniami Chrystusa nie tylko słuchającymi Jego nauk, ale stosujmy je w naszym życiu. Bądźmy szczerzy w stosunku do Jezusa i do siebie samych.