Sztafeta wiary

Poniedziałek, XXI Tydzień Zwykły, rok I, 1 Tes 1,1-5.8b-10

Paweł, Sylwan i Tymoteusz do Kościoła Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie. Łaska wam i pokój! Zawsze dziękujemy Bogu za was wszystkich, wspominając o was nieustannie w naszych modlitwach, pomni przed Bogiem i Ojcem naszym na wasze dzieło wiary, na trud miłości i na wytrwałą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie. Wiemy, bracia przez Boga umiłowani, o wybraniu waszym, bo nasze głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się samym tylko słowem, lecz mocą i działaniem Ducha Świętego oraz wielką siłą przekonania. Wiecie bowiem, jacy dla was byliśmy, przebywając wśród was. Wasza wiara w Boga wszędzie dała się poznać, tak że nawet nie potrzebujemy o tym mówić. Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu i oczekiwać z niebios Jego Syna, którego wskrzesił z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.

 

…głoszenie Ewangelii wśród was nie dokonało się samym tylko słowem, lecz mocą i działaniem Ducha Świętego oraz wielką siłą przekonania…

Słowo, moc i działanie Ducha Świętego oraz mocne przekonanie – recepta na skuteczną ewangelizację. Tak działają pierwsi Apostołowie. Tylko Słowo, pełne Ducha Świętego, do którego jestem przekonany, ma moc zmienić człowieka, ma moc trafić do serca. Słowo, które jest tylko moje, głoszone tylko moją siłą, które jest tylko informacją – jednym uchem wpada, drugim wypada. 

Ewangelizator to człowiek wiary. Sam słucha, doświadcza, przyjmuje i mocą Ducha Świętego może wpływać na życie tych, z którymi się spotyka. 

Zasada ewangelizacji: przyjąłem, przekazuję – sztafeta wiary. Dzisiaj nasza kolej.