Tak samo

Wizja sądu ostatecznego, ponownego przyjścia Chrystusa i wszystkich wydarzeń, sytuacji, jakie będą temu czasowi towarzyszyć, może napawać lękiem, a nawet przerażeniem. TO może stać się w każdej chwili, lecz tylko Bóg wie, kiedy ten czas nastanie.

Trzeba nam tak żyć, jakby każdy dzień miał być naszym ostatnim. Trzeba nam, w naszej zwyczajnej – nudnej czy też burzliwej – codzienności być gotowym na niespodziewane, które jednak wcześniej lub później nastąpić musi.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus dotyka bardzo ważnej rzeczywistości duchowej obecnej w nas. Każdy z nas bowiem pragnie doświadczenia królestwa Bożego w swoim życiu. Czym ono jest? To sposób życia Boga na ziemi, sposób Jego kochania, to Jego zbawienie wśród ludzi, czyli wyzwolenie nas z wszelakich niewoli do wolności dzieci Bożych. Jednak jakże często szukamy tego królestwa w cudownych znakach, nadzwyczajnych wydarzeniach, jakichś wyjątkowych „łaskach”, często „duchowych”. A tymczasem Jezus nas przed tym przestrzega, mówiąc, że królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie, ale ono jest w nas, czyli w naszych sercach i umysłach, w naszym wewnętrznym świecie wzajemnych relacji. Święty Jan powie po latach w swoim Pierwszym Liście: „Jeśli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała” (1 J, 4, 12).

Miłość to nie są emocje, to nie są „motyle w brzuchu”. Miłość wyraża się w konkretnych czynach, decyzjach. Przykazania i odniesienie do nich pokazuje, kim jest dla mnie Bóg. Dekalog to konkretny sposób życia, nie zawsze łatwy, ale zawsze wskazujący na moją tożsamość, określający, kim jestem i kim jest Bóg dla mnie. Chcesz sprawdzić swoją miłość do Boga – przyłóż ją do przykazań, zobacz, czy życie mieści się na drodze dekalogu. Miłość to konkret wyrażony w zgodności z tym, co Bóg mówi poprzez swoje przykazania.

"Proszę w imię miłości, bo taki już jestem". Pozwalając Jezusowi kształtować nasze serca, zgadzamy się również być głosicielami Jego prawd w sytuacjach, które po ludzku nas przerastają. Święty Paweł musiał napisać bardzo trudny list. Sprawa była delikatna, wymagała dobrego rozeznania i podjęcia odważnych działań. Autor listu uformowany przez Chrystusa rozwiązał problem po Bożemu. Czasem musimy przypomnieć innym, że postępujemy tak czy inaczej, bo tak zachowuje się chrześcijanin.

Nie patrz wstecz jak żona Lota, nie przywiązuj się do swojego życia na ziemi, bo to przeszkodzi Ci pójść do nieba.

Otóż kto pójdzie do nieba? Kogo Jezus zabierze ze sobą? Tych, którzy swoje życie poświęcają innym, bo w innych ludziach, czyli bliźnich, jest Bóg – kto poświęca się dla bliźniego, ten mówi samemu Bogu „Kocham Cię! Chcę być z Tobą!”.

Odpowiedź Jezusa: "Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest", może nas niepokoić. Czy ja je widzę? Jezus twierdzi, że jest wokół mnie? Jeżeli go nie dostrzegam, może powinienem coś zmienić? Jednym ze sposobów, aby je zobaczyć już dziś, jest postępowanie zgodnie z tym, czego nauczał Jezus. Każdy nasz wybór Dobra, życie w zgodzie z Ewangelią, rozszerza królestwo Boże na ziemi. Pomagamy w pewien sposób Jezusowi w Jego królowaniu już dziś. W ten sposób nie tylko je dostrzeżemy, ale przyczynimy się do jego trwania.