Tobie oddaję się i poświęcam (13)

BŁOGOSŁAWIONE PRZYNAGLENIE DO POŚWIĘCENIA

Będąc przełożoną klasztoru w Porto, przekształciła go w centrum miłosierdzia chrześcijańskiego oraz głębokiego życia duchowego.

Odznaczała się głębokim kultem Serca Pana Jezusa. W doświadczeniach mistycznych poznała pragnienie Zbawiciela, aby poświęcić cały świat Najświętszemu Sercu Jezusa. W tej sprawie pisała, za radą spowiednika, do papieża Leona XIII. Stała się główną orędowniczką takiego poświęcenia. Z jej osobą wiąże się przyspieszenie aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Sercu Chrystusa. Zmarła w opinii świętości trzy dni przed uroczystością tego poświęcenia. Papież Paweł VI dokonał jej beatyfikacji 1 listopada 1975 roku.

Jej usilne prośby skierowane do Leona XIII przyczyniły się do przygotowania uroczystości poświęcenia całego rodzaju ludzkiego w 1899 roku. Pisała w tej sprawie trzy razy do papieża w czerwcu 1897 roku oraz w kwietniu i grudniu 1898 roku. Czuła się do tego zobowiązana przez prywatne objawienia Serca Jezusowego i wyraźną wolę Pana Jezusa. W listach tych przekazała polecenie papieżowi, by dokonał poświęcenia Jego Sercu całego rodzaju ludzkiego. Pisała też o pragnieniu Serca Jezusowego, by poświęcono Mu cały świat i by dokonał tego Leon XIII. W liście z grudnia 1898 roku napisała wyraźnie, że Pan Jezus zapowiedział powrót ciężko chorego papieża do zdrowia, by mógł przygotować to poświęcenie i je przeprowadzić. Pozostanie tajemnicą, na ile apele s. Marii od Boskiego Serca przyczyniły się do przyspieszenia tego aktu, który sam Leon XIII nazwał „największym aktem swego pontyfikatu”. Jest jednak faktem, że papież ten zamierzał dokonać takiego poświęcenia w Roku Wielkiego Jubileuszu 1900. Tymczasem ku zaskoczeniu swego otoczenia wyznaczył na to poświęcenie w encyklice Annum sacrum dzień 11 czerwca 1899 roku. Wydaje się, że na przyspieszenie decyzji wpłynęło nagłe wyzdrowienie papieża z ciężkiej choroby. Tak pisał o tym we wspomnianej encyklice: „I wreszcie jedna jeszcze rzecz, której nie chcemy pominąć milczeniem, chociaż stanowi ona naszą prywatną sprawę. Oto niedawno Bóg, Stwórca wszelkiego dobra, uwolnił nas od niebezpiecznej choroby i zachował przy życiu. Przyczyniając się obecnie do pomnożenia czci Najświętszego Serca Jezusowego, pragniemy publicznie dać wyraz naszej pamięci i wdzięczności za tak wielką łaskę”.

Siostra Maria od Bożego Serca, która przyczyniła się do przyspieszenia tego poświęcenia, zmarła 8 czerwca 1899 roku – trzy dni przed tą wielką uroczystością. Do daty jej śmierci przywiązuje się symboliczne znaczenie. W dniach 9, 10 i 11 czerwca 1899 roku cały świat katolicki przygotowywał się poprzez triduum do radosnej chwili poświęcenia się Bożemu Sercu. W przeddzień tego triduum, 8 czerwca, po trzech latach ciężkiej choroby, s. Maria odeszła po nagrodę do Pana. Dopatrzono się w tym aprobaty z nieba dla „największego aktu” pontyfikatu Leona XIII, w którym ona miała swój udział.

Oto jej list z grudnia 1898 roku do papieża: „Kiedy w ostatnim roku Jego Świątobliwość cierpiał na pewną chorobę, która ze względu na Jego poważny wiek troską napełniła serca jego dzieci, Pan mój dał mi słodką zapowiedź, że przedłuży dni Waszej Świątobliwości, aby urzeczywistnić plan poświęcenia całego świata Jego Bożemu Sercu (…). W wigilię Niepokalanego Poczęcia Pan mój dał mi poznać, że za ten nowy rozkwit nabożeństwa do Jego Serca On rozpali nad całym światem nowe światło (…). Zdaje mi się, że widziałam (wewnętrznie) to światło, które Serce Jezusa, to słońce chwały zsyłało promieniami na ziemię, początkowo w dość ciasnym zakresie, potem hojniej, a w końcu oświecając cały świat. Blask tego światła oświeci ludy i narody, a jego gorąco je rozgrzeje (…). Jego pragnienie królowania, odbierania miłości i chwały od ludzi jest tak gorące, że pragnie, aby Wasza Świątobliwość ofiarował Mu serca tych wszystkich, którzy należą do niego przez chrzest (…). Pan mówił mi wyraźnie tylko o poświęceniu (…)”.

Papież Leon XIII był wzruszony tym listem. Polecił kard. Jacobiniemu zasięgnąć bliższych wiadomości o tej zakonnicy. Owocem tego badania było stwierdzenie, że zakonnicę tę powszechnie uważano w Porto za świętą i że są wystarczające powody, aby wierzyć w nadprzyrodzony charakter jej objawień. 11 czerwca 1899 roku spełniło się jej pragnienie. Cały rodzaj ludzki został poświęcony Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Ona tę uroczystość przeżywała już w niebie.

Drugie pragnienie s. Marii od Bożego Serca spełniło się w miesiąc po jej śmierci – 21 lipca 1899 roku. Kardynał prefekt Kongregacji Obrzędów zwrócił się w imieniu papieża Leona XIII do wszystkich biskupów z gorącą zachętą do rozszerzania kultu Bożego Serca przez zakładanie bractw Serca Jezusowego, obchodzenie miesiąca czerwca jako miesiąca poświęconego czci Serca Chrystusowego oraz gorliwe i pobożne przeżywanie pierwszych piątków miesiąca.

Czy starasz się uczestniczyć
w czerwcu w nabożeństwach ku czci Serca Pana Jezusa?

AKT POŚWIĘCENIA ZGROMADZENIA BENEDYKTYNEK MISJONAREK BOŻEMU SERCU

    Pozdrawiamy Cię, Jezu Chryste, Zbawicielu nasz!
Pozdrawiamy Cię, Serce Boże, Serce Syna Człowieczego, które aż do końca nas umiłowało.

    Pozdrawiamy Cię, zranione Serce zmartwychwstałego i chwalebnego Pana, które nas wybrało i powołało!

    W czasie, gdy z Kościołem przeżywamy Wielki Jubileusz Roku 2000 i kolejną rocznicę powstania naszego zgromadzenia, na nowo wsłuchujemy się w pragnienie matki założycielki – Jadwigi Józefy Kuleszy, by „pierwszorzędnym nabożeństwem w zgromadzeniu po wszystkie czasy było oddawanie czci Najświętszemu Sercu Pana Jezusa”.

    U progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, świadome ogromu łask, jakie spłynęły na ludzkość z przebitego na krzyżu Boskiego Serca, chcemy poświęcić całe nasze zgromadzenie Twemu Sercu, Jezu Chryste, „który jesteś, który byłeś i który przychodzisz” (…).

    Dziś w Mistycznym Ciele grzechy, niewierność, zniewagi, obojętność odnawiają ranę Twego Serca. Pragniemy przepraszać, zadośćuczynić i wynagradzać za zło popełnione przez nas i wszystkich ludzi.

    Przez chrzest, śluby i konsekrację zakonną należymy do Ciebie: pragniemy na zawsze pozostać Twoimi. 

    Uczyń nas cichymi i pokornymi na wzór Twego Serca. Ucz nas, Chryste, we wszystkim wielbić Ojca w Duchu Świętym, niech żarliwa i owocna będzie nasza posługa w Kościele i troska o zbawienie dusz (…).

    Poświęcamy Ci, Serce Jezusa, całe zgromadzenie, wszystkie wspólnoty i każdą siostrę (…).

    Przyjmij nasze modlitwy, radości i cierpienia, prace i każde dobre dzieło, które przez nas dokonujesz (…).

    Najświętsze Serce Jezusa, zawierzamy Ci naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, nasze dziś i jutro zgromadzenia i każdej siostry. Amen.