Tobie oddaję się i poświęcam (8)

PIERWSZE I NAJWAŻNIEJSZE POŚWIĘCENIE

Ten sakrament, który przez Chrystusa w Duchu Świętym poświęca nas Ojcu, czyni nas umiłowanym dzieckiem i nowym stworzeniem, uczestnikiem Boskiej natury, współdziedzicem Chrystusa i świątynią Ducha Świętego. Dokonuje się to przez zanurzenie w wodzie chrzcielnej i w śmierci Chrystusa, które prowadzą do zmartwychwstania i nowego życia, co wyrażają zdroje krwi i wody wypływające z Jezusowego boku. „Zobacz, gdzie zostałeś ochrzczony, skąd pochodzi chrzest, jeśli nie z krzyża Chrystusa, ze śmierci Chrystusa” – uczył św. Ambroży. Woda wypływająca z przebitego Serca Chrystusa obmywa chrześcijanina z każdego grzechu i czyni go nowym stworzeniem. Woda i krew wciąż płyną z głębin Najświętszego Serca Jezusowego i obmywają w sakramencie chrztu, a także ilekroć tego potrzeba w sakramencie pokuty. Nieustannie płyną te zdroje obmywające w Najświętszej Eucharystii sprawowanej każdego dnia na ołtarzach świata. Skuteczność zaś wszystkich sakramentów pochodzi z Serca Jezusa, czyli z Jego Paschy, sakramentalnie uobecnianej. Trzeba tylko wołać: „Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie!”.

Konstytucja dogmatyczna o Kościele naucza, że „ochrzczeni poświęcani są przez odrodzenie i namaszczenie Duchem Świętym, jako dom duchowy i święte kapłaństwo, aby przez wszystkie właściwe chrześcijaninowi uczynki składać duchowe ofiary i głosić moc Tego, który wezwał ich z ciemności do swojego przedziwnego światła (…), samych siebie składać mają na ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu” (KK 10).

 Natomiast Katechizm Kościoła katolickiego uczy: „Krew i woda, które wypłynęły z przebitego boku ukrzyżowanego Jezusa, są zapowiedzią chrztu i Eucharystii, sakramentów nowego życia. Od tej chwili możliwe jest narodzenie się z wody i Ducha, by wejść do królestwa Bożego” (KKK 1225).

Krew, która wypłynęła z boku Chrystusa, czyli z Jego Serca, przypomina krew baranka, która uchroniła domy Izraelitów od śmierci i była znakiem wybawienia z niewoli egipskiej. Ta krew uwalnia od grzechów i czyni nas kapłanami Boga (por. Ap 1,5).

 Woda zaś, która wypłynęła z boku Chrystusa, przypomina zapowiedź proroka Zachariasza: „w owym dniu wytryśnie źródło dostępne dla domu Dawida i dla mieszkańców Jeruzalem, na obmycie grzechu i zmazy” (Za 13,1). Woda ma więc oczyszczać z grzechu. I taka jest symbolika wody wypływającej z boku Chrystusa, czyli z Jego Serca. Jest ona znakiem sakramentu chrztu, w którym woda oczyszcza z grzechu pierworodnego oraz z wszelkiego zła.

Święty Tomasz z Akwinu napisał: „Z boku Chrystusa wypłynęła woda dla obmycia, krew zaś dla odkupienia. Dlatego też krew łączy się z sakramentem Eucharystii, a woda z sakramentem chrztu, który jednak moc obmywającą czerpie z krwi Chrystusa”.

 Przez chrzest święty dokonuje się nowe narodzenie. O tym nowym narodzeniu mówił Pan Jezus do Nikodema, że trzeba się nam powtórnie narodzić: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego” (J 3,5). Można także do chrztu odnieść słowa proroka: „dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza” (Ez 36,26). Każdy ochrzczony otrzymał serce nowe dzięki krwi i wodzie, które wypłynęły z przebitego Serca Chrystusa na Kalwarii.

Sakrament chrztu jest wielkim darem Serca Jezusowego i owocem śmierci Chrystusa na krzyżu oraz Jego zmartwychwstania. Gdy to wszystko rozważamy, trzeba przytoczyć słowa Pisma Świętego: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec, zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi; i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1).

Istota poświęcenia siebie Najświętszemu Sercu Jezusa  tkwi w rzeczywistości odnowienia chrztu, jako decydującego zwrotu do Boga, i powierzenia Mu swego losu w Chrystusie i w Kościele. Chrzest jest pierwszą odpowiedzią na objawioną miłość Boga w formie całkowitego przylgnięcia do Chrystusa, a w Nim do Ojca. Wynikiem wiary i chrztu jest przynależność i wybór Chrystusa na zawsze. Dlatego słusznie nazwano uczniów Chrystusa w Antiochii chrześcijanami, czyli „chrystusowymi”, bo na zawsze i niepodzielnie należą do Chrystusa, któremu oddali się z miłości. Na tej przynależności do Chrystusa w Jego Kościele polega istota chrześcijanina i z tej wspólnoty z Chrystusem wypływa życie chrześcijańskie jako życie nowe, odznaczające się miłością.

 Wiara, którą otrzymujemy na chrzcie świętym, w sensie biblijnym, oznacza całkowite powierzenie się Bogu przez przylgnięcie do Chrystusa i jest ona odpowiedzią na miłość Boga.

 Konstytucja o objawieniu Bożym uczy, że przez objawienie Bóg w nadmiarze swej miłości zwraca się do ludzi jak do przyjaciół i obcuje z nimi, aby ich zaprosić do wspólnoty z sobą i przyjąć ich do niej (por. KO 2). W odpowiedzi zaś Bogu objawiającemu należy okazać posłuszeństwo wiary, przez które człowiek z wolnej woli cały powierza się Bogu (por. KO 5).

„Chrześcijaninie, poznaj swoją godność” – zachęcał św. Leon Wielki. Czy masz świadomość, że przez sakrament chrztu świętego stałeś się dzieckiem Bożym? Żegnając się dzisiaj wodą święconą, podziękuj za łaskę chrztu świętego!

AKT ODDANIA NAJŚWIĘTSZEMU SERCU JEZUSA NA PIERWSZY PIĄTEK MIESIĄCA

    Panie Jezu, któryś powiedział: „Gdy będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie”; spraw, abyśmy patrząc na ranę Twego przebitego boku, dojrzeli w Twoim Sercu niewidzialne źródło życia dla Kościoła i świata.

    Żyj w nas Twym pragnieniem jedności, żyj Twą miłością do wszystkich bez względu na to, czy uznają lub nie Twą zbawczą moc, żyj w nas Twym miłosierdziem dla tych, którzy Twą miłością gardzą.

    Panie Jezu, w zjednoczeniu z Twoją Eucharystyczną Ofiarą, odnawiamy nasze poświęcenie się Twemu przebitemu Sercu i Niepokalanemu Sercu Maryi, Twojej i naszej Matki.

    Składamy Ci w ofierze nasze pragnienie szerzenia Twego królestwa, przez służbę Kościołowi i światu.

    Uczyń nas wspaniałomyślnymi i dopomóż każdemu do własnej odnowy i pełniejszego „tak”, abyśmy zjednoczeni w Twojej miłości żyli przez Ciebie, z Tobą, w Tobie, abyśmy jako „jedno serce i jedna dusza” stali się znakiem Twojej miłości. Amen.