Tuż obok nas

Wtorek, XXX Tydzień Zwykły, rok II, Łk 13,18-21

Jezus mówił: «Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki podniebne zagnieździły się na jego gałęziach». I mówił dalej: «Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło».

 

Mając przed oczami obraz niecodziennej sceny poprzedzającej dzisiejsze wyjaśnienie Chrystusa, rozgrywającej się w ów dzień szabatu w świątyni na oczach zaskoczonych wiernych i zbulwersowanych kapłanów, odkrywam w tym kontekście na nowo tę tak przecież znaną parabolę. Wielkie i wspaniałe królestwo Boże zaczyna się tuż obok nas. Pan Jezus pomógł biednej, męczonej kilkanaście lat przez Złego kobiecie – to jeszcze nie zbawienie świata, to jedna osoba, potwierdzenie głoszonej nauki. Jak to ziarnko gorczycy małe, prawie niedostrzegalne rozrasta się nad brzegami Jeziora Galilejskiego do rozmiarów sporego kilkumetrowego krzaka – tak i słowo kiełkuje w nas, wzmacniane Bożymi znakami. Jak kwas używany do wypieku ciasta, w tamtym czasie uważany za nieczysty i zepsuty, przemienia się w połączeniu z mąką w pokarm – tak wydarzenie niosące na pozór zgorszenie w efekcie pomaga zrozumieć prawdziwą naturę królestwa.

Dzięki, Panie, za Twoje znaki, gorszące niekiedy hipokrytów lub niedowiarków, bo wiem, że każdy z tych znaków to przyczynek do Twojej Wielkiej Budowli!