Uwierzył człowiek słowu...

Poniedziałek, IV Tydzień Wielkiego Postu, rok I, J 4,43-54

Po dwóch dniach wyszedł stamtąd do Galilei. Jezus wprawdzie sam stwierdził, że prorok nie doznaje czci we własnej ojczyźnie. Kiedy jednak przybył do Galilei, Galilejczycy przyjęli Go, ponieważ widzieli wszystko, co uczynił w Jerozolimie w czasie świąt. I oni bowiem przybyli na święto. Następnie przybył powtórnie do Kany Galilejskiej, gdzie przedtem przemienił wodę w wino. A w Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik królewski, którego syn chorował. Usłyszawszy, że Jezus przybył z Judei do Galilei, udał się do Niego z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego syna: był on bowiem już umierający. Jezus rzekł do niego: Jeżeli znaków i cudów nie zobaczycie, nie uwierzycie. Powiedział do Niego urzędnik królewski: Panie, przyjdź, zanim umrze moje dziecko. Rzekł do niego Jezus: Idź, syn twój żyje. Uwierzył człowiek słowu, które Jezus powiedział do niego, i szedł z powrotem. A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. Zapytał ich o godzinę, o której mu się polepszyło. Rzekli mu: Wczoraj około godziny siódmej opuściła go gorączka. Poznał więc ojciec, że było to o tej godzinie, o której Jezus rzekł do niego: Syn twój żyje. I uwierzył on sam i cała jego rodzina. Ten już drugi znak uczynił Jezus od chwili przybycia z Judei do Galilei.

 

To nie takie proste "uwierzyć". I to jeszcze "słowu", "na słowo". Tak, to prawda. Zresztą, to chyba nigdy nie było proste, choć wydaje się, że dzisiaj to trudne wyjątkowo. Tyle danych słów przy tak uroczystych okazjach, a za jakiś czas, krótszy lub dłuższy, okazuje się, że już nic nie stoi za tymi słowami.

Skończyłam właśnie czytać książkę-rozmowę pt.: "Po co światu mnich", w której o. Michał Zioło OCSO powiedział, że "szczęście to podtrzymywanie raz podjętej decyzji". Chciałoby się sparafrazować – "szczęście to uwierzyć raz danemu słowu". Możliwe to będzie tylko wtedy, gdy wciąż na nowo będziemy uczyli się ufać słowu Boga, wierzyć, że się Ono stanie, choć najczęściej nie tak, jak byśmy chcieli:).