Uzdrawia

Gdy miłujemy w modlitwie Jezusa, miłujemy Ojca, a Ojciec nas miłuje, bo umiłowaliśmy Syna. Jakie to proste – otwiera się serce nasze na potrzeby innych, bliskich, ale i tych, których nie znamy, ale potrafimy im współczuć, gdy zachodzi taka potrzeba. Radujemy się radością innych, gdy się weselą.

Wielokrotnie Jezus mówił uczniom o swoim szczególnym odniesieniu do Boga, którego wprost nazywał Ojcem. Wskazywał przy tym na istniejącą między Nimi więź jedności, a nawet głęboką tożsamość. Przykładem tego była modlitwa Jezusa, której nauczył także swoich uczniów. Dzisiaj Jezus zachęca ich, aby na modlitwie prosili Ojca, powołując się na Jego imię, a w ten sposób doświadczą prawdziwej radości.

Cudowne jest w Kościele to doświadczenie działania Ducha, który wybiera i budzi ludzi do głoszenia Ewangelii i uczy ich, „że z tymi, którzy Boga miłują, wszystko współdziała dla dobra” (Rz 8,28). Akwila z żoną przegadali pewnie długie godziny z Pawłem podczas pracy i nie tylko, a teraz zdobytą wiedzą i praktyką wiary dzielą się z Apollosem, który za moment będzie przez niektórych uznany za równego, a nawet ważniejszego niż Paweł.

Paweł też potrzebował usłyszeć takie słowo. Jak dobrze, że tak wielki ewangelizator przeżywał momenty, w których Bóg do niego mówi słowa pocieszenia, zachęty, umocnienia. Może dlatego, że zwyczajnie bał się o siebie, może dlatego, że nie widział owoców swojej pracy, może po prostu czuł się zniechęcony tym, z czym się spotykał w swojej posłudze głoszenia Słowa.

Czytamy u św. Jana, że Jezus mówi do uczniów: będziecie prosić w imię moje. A co znaczy prosić w imię Jezusa? I dlaczego prosząc, otrzymamy?

W dzisiejszej Ewangelii Jezus odpowiada nam na te pytania, zapewniając o miłości Ojca. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Ten, kto uwierzył Jezusowi, zbliża się do Ojca. Im bardziej ufam i kocham, tym mocniej chowam się w rękach Bożych!

Każdy z nas ma w życiu dobre i złe chwile. Te złe chwile mogą być wtedy, gdy ktoś naśmiewa się z nas, że chodzimy co niedzielę do kościoła, służymy przy ołtarzu lub się modlimy. Ktoś inny może kpi, że pomagamy innym: słabszym lub starszym od nas, w codziennych czynnościach. Nikt z nas nie lubi, gdy wtedy słyszymy niemiłe uwagi lub śmiech.