Wezwanie do zachowania przykazań

Środa, III Tydzień Wielkiego Postu, rok II, Pwt 4,1.5-9

 Strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które, usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: „Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny”. Bo któryż naród wielki ma bogów tak bliskich, jak Bóg nasz, Pan, ilekroć Go prosimy? Któryż naród wielki ma prawa i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które ja wam dziś nadaję? Tylko się strzeż bardzo i pilnuj swej duszy, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków».

 

 

W dzisiejszym czytaniu Mojżesz wskazuje Izraelitom na konieczność przestrzegania „Prawa”, które pochodzi od Boga. Stanowi ono ogromne bogactwo, którym On obdarzył naród wybrany. W ich przypadku przestrzeganie „Prawa” było wyrażeniem przywiązania do Boga i do bliskości z Nim i odnosiło się do całego nauczania, swoistej „drogi życia”, zbudowanej na dziesięciu przykazaniach. Interpretacja tych przykazań i ich stosowanie na co dzień w sposób literalny było w ich rozumieniu wypełnianiem woli Bożej.

Filarem budowania jakiegokolwiek porządku jest przestrzeganie prawa. Wielkość każdej społeczności wyraża się po pierwsze w jakości systemu prawnego, a po drugie, w sposobie, w jaki to prawo jest stosowane i przestrzegane. Tak też rozumie to chrześcijańska filozofia, która podkreśla, że prawo powinno być sprawiedliwe i służyć człowiekowi, jego zaś interpretacja to przede wszystkim 'duch' a nie 'litera'.

Dziesięć przykazań Bożych otrzymanych przez Mojżesza na kamiennych tablicach w dalszym ciągu pozostaje podstawą, na której budowane są systemy prawne na całym świecie: szacunek dla życia, respektowanie rodziców, cudzej własności czy godności ludzkiej osoby itd. One nic nie straciły na wartości czy świeżości, bo najsprawiedliwszy system to ten, który pochodzi od Boga...