Wiatr

Wtorek, II Tydzień Wielkanocny, rok II, J 3,7b-15

Jezus powiedział do Nikodema: «Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha». Na to rzekł do Niego Nikodem: «Jakżeż to się może stać?». Odpowiadając na to, rzekł mu Jezus: «Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, co widzieliśmy, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne».

 

Jesteśmy dzisiaj świadkami drugiej części rozmowy Jezusa z Nikodemem. Człowiek ten był dostojnikiem żydowskim, nauczycielem Izraela. Oznacza to, że był znawcą prawa żydowskiego, osobą traktowaną jako mędrzec. To do niego inni Żydzi przychodzili po radę i pomoc w trudnych sprawach.

Tym razem Nikodem, zamiast pouczać, sam przyszedł do Jezusa po naukę. Wyczuwa doskonale, że nie ma do czynienia ze zwykłym cieślą z Nazaretu, ale z kimś, kto od Boga przychodzi.

W pierwszej części rozmowy Nikodem dowiaduje się, że każdy, także i on, musi się na nowo narodzić, to znaczy nawrócić. W dzisiejszym fragmencie słyszy natomiast o tym, że nawrócenie jest dopiero początkiem drogi. Tak jak wiatr wieje tam, gdzie chce, i nikt nie wie, skąd pochodzi i dokąd podąża, tak wierzący pojawiają się tam, gdzie skieruje ich Pan Bóg; tam, gdzie akurat są potrzebujący, gdzie dla dobra innych można posłużyć się otrzymanymi talentami; tam, gdzie jest jakieś zadanie do wykonania.

Pan Bóg ma dla każdego z nas wspaniały plan na nasze życie. Jedyne, co my musimy zrobić, to odkrywać nasze powołanie, podążać za Duchem Świętym oraz dawać się prowadzić. Dopiero wtedy będziemy mogli kiedyś powiedzieć, że wykonaliśmy to, do czego zostaliśmy posłani.

Bo tak jest z tymi, którzy z Ducha się narodzili; nikt nie wie, dokąd pójdą za wolą Bożą.