Wierność

Piątek, Święto św. Teresy Benedykty od Krzyża (9 sierpnia), rok II, Oz 2,16b.17b.21-22

Tak mówi Pan: «Wyprowadzę oblubienicę na pustynię i przemówię do jej serca. I tam odpowie Mi jak w dniu, w którym wychodziła z ziemi egipskiej. I poślubię cię sobie na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana».

 

„Poślubię cię sobie przez wierność, a poznasz Pana”.

Bóg w miłości do narodu wybranego jest niepoprawny. Jego miłość przejawia się przede wszystkim w wierności. To właśnie wierność jest cechą Bożej miłości w przeciwieństwie do miłości ludzkiej, o której nie można powiedzieć, że ma ten przymiot.

To wierność jest znakiem rozpoznawczym miłości, o której mówi Bóg. Bóg poślubia przez wierność, co znaczy, że ślub to nie jest jednorazowe wydarzenie, ale decyzja, która jest realizowana w czasie.

„Po owocach poznacie”, z czym się ma do czynienia. Wierność jest przejawem i owocem Bożej miłości – to właśnie ona „zdradza”, że mam do czynienia z Bogiem. Jak ktoś jest wierny w miłości, to kocha jak Bóg. A każdy z nas ma serce na miarę właśnie takiej miłości.