Władza nad duchami
Środa, XIV Tydzień Zwykły, rok I, Mt 10,1-7
...pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie.
Apostołowie otrzymali od Jezusa najwyższą władzę, jaką może otrzymać człowiek tutaj na ziemi. Nie jest ona związana z potęgami świata materialnego, ale wychodzi poza rzeczywistość ziemską. Otrzymali oni władzę nad duchami nieczystymi i moc uzdrawiania z chorób i dolegliwości.
Czy może być tutaj na ziemi coś większego? Każdej innej ziemskiej władzy, wynikającej z ludzkiego nadania, można się wyuczyć, a na nominację zasłużyć, w taki czy inny sposób. Nikt jednak nie nauczy się władzy uwalniania od duchów nieczystych, jeśli tej władzy nie nada mu sam Chrystus.
Co mają teraz czynić apostołowie, z tym ogromem „władzy”, jaki otrzymali? Mają po prostu wyjść z ukrycia i skierować się ku „zagubionym owcom”, głosząc im orędzie o zbawieniu. Jeśli będą posłuszni temu nakazowi, dary które otrzymali, zaczną w nich działać, wydając liczne duchowe owoce.
