Wpatrzeni, ale w kogo?

W 1932 r. w Londynie ukazała się powieść „Nowy wspaniały świat” autorstwa Aldousa Huxleya. Pod tym ironicznym tytułem kryje się przerażający obraz społeczeństwa przyszłości, niepokojąco podobnego do naszego. Jest ono zorganizowane wokół konsumpcji, hedonizmu i unikania negatywnych emocji. Ludzie używają „somy” – narkotyku, który tłumi wszelkie nieprzyjemne uczucia i zapewnia poczucie szczęścia. Relacje międzyludzkie są płytkie, a tradycyjna rodzina i monogamia zostały zniesione. Sztuka, literatura i religia zostały zapomniane lub zakazane.

Być mądrym według Biblii to odczytywać znaki czasu jako znaki obecności Boga w świecie. Upomnienie Jezusa, aby do naszego logicznego rozumowania włączyć także wyciąganie wniosków w dziedzinie moralno-religijnej, jest ciągle aktualne. Tyle znaków swojej obecności daje nam Bóg, zarówno w życiu osobistym, jak i na skalę całego świata.

W wielu z nas budzi wręcz przerażenie to, co zapowiadane jest jako koniec świata. Zazwyczaj bowiem w opisach uwydatnia się towarzyszące mu kataklizmy, tragedie, powszechny chaos, przy których nawet najbardziej okrutne wojny to „mały pikuś”. Tymczasem, owszem, należy spodziewać się ucisku, ale przede wszystkim ostatecznego zbawienia. Czyli? Zmartwychwstania ciał spoczywających dotąd w grobie, połączenia się ich z nieśmiertelną duszą, a za dążenie za życia ku świętości osiągnięcia chwały nieba. Tylko ten winien się bać końca czasów, kto Boga ma za nic.

Nie wiadomo, kim jest Gajus (imię niezwykle popularne w tamtym czasie), ani jaką funkcję pełni we wspólnocie. Pewne jest, że udziela gościny ewangelizatorom, a nawet więcej – zaopatruje ich na dalszą drogę, by nie cierpieli z powodu jakiegokolwiek braku, ale wypełniali posługę apostolską. I właśnie ta prostota gościnności przeniknięta szacunkiem wobec autorytetu prezbitera (takie określenie przylgnęło do apostoła Jana i nim się posługiwał jako imieniem własnym) przykuła uwagę Ducha Świętego i znalazła swoje miejsce w Biblii.

Dlaczego dzisiejsza Ewangelia mówi o sądzie tzw. ostatecznym, czyli kiedy każdy z nas będzie rozliczany ze swojego życia? To bardzo trudne teraz, kiedy jesteście młodzi, ale zawsze, niezależnie od wieku, musimy się zastanawiać, czy to, co dzisiaj zrobiłem w przedszkolu, w szkole, w domu, czy to, jak się dzisiaj odzywałem do brata, rodziców, kolegi – czy to było dobre i miłe, czy może raczej złe i zraniło kogoś.

Co jest ważne w modlitwie? – modlitwa! Ważne jest, by ona była obecna w naszym życiu – cierpliwie i z wiarą.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus uczy swoich uczniów wytrwałości. Uczy, by dbać o modlitwę i z zaufaniem zwracać się do Pana Boga. On wie, czego potrzebujemy – On jest Miłością! A nasza modlitwa z wiarą zbliża nas do miłości Bożej.