Wtorek, XXXIV Tydzień Zwykły (Ap 14,14-20)

Jezus nigdy nie traktował tłumów, które szły za Nim, jako anonimową masę. Każdy, kto chciał zbliżyć się do Syna Bożego, mógł liczyć na Jego uwagę, troskę i na miłosierdzie. Kiedy zorientował się, że ludzie idący za Nim są w drodze od trzech dni, że są już głodni i wyczerpały się im zapasy żywności, postanowił ich nakarmić. Gest ten pokazuje, że dla Boga nie jesteśmy szarą, anonimową masą ludzi, ale każdy z nas jest tym jedynym w swoim rodzaju, umiłowanym dzieckiem.

Zazwyczaj Jezus uzdrawia, nauczając wpierw zgromadzone tłumy lub równocześnie. Dzisiaj nie mamy o tym wzmianki, dodatkowo Jezus karmi tłumy, troszcząc się, by nie zasłabli w drodze powrotnej. Reakcja tłumu na uzdrowienia daje wyjaśnienie postępowaniu Zbawiciela. Otóż lud wielbił Boga Izraela, co jest zasadniczym celem głoszonej Ewangelii, by doprowadzić człowieka do adoracji jedynego i prawdziwego Boga. Treść dzisiejszej Ewangelii ma więc jasny przekaz. Życie wiary ma owocować naszą postawą wielbienia Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. W ten sposób umożliwiamy Bogu, by mógł zatroszczyć się o każdy szczegół naszego życia. 

Gdy sięgnąłem po dzisiejsze czytanie, od pierwszego zdania towarzyszyła mi myśl: „Panie Boże, kiedy to się w końcu stanie?”. Dopiero po chwili przyszła refleksja. Przecież to wszystko już się stało! Uczta – Eucharystia. Zdarty całun/zasłona – narodziny Chrystusa (możemy oglądać Boga). Zniszczona śmierć – Jego zmartwychwstanie.

Zapowiedź Mesjasza. Innego niż się spodziewamy. Miał być siłacz, wojownik, superman. Wszyscy chcielibyśmy takiego Mesjasza. Cóż dalibyśmy za takiego Boga? Najlepiej z czarodziejską różdżką w ręku, która zmienia wszystko na każde nasze życzenie. Wyskakuje z pudełka, jak tylko delikatnie potrzemy.

Przyjdź do Jezusa, usiądź przy Nim, opowiedz o swoich radościach i troskach. Wczytaj się w Słowo Boże, zasłuchaj w Bożą ciszę. Nie bój się „stracić” czasu dla Jezusa. Czytając Ewangelię, poczujesz uzdrawiającą moc Słowa Bożego, którą Jezus obdarowywał w dzisiejszym czytaniu przybyłe na spotkanie z Nim „wielkie tłumy”. Czas poświęcony dla Pana pocieszy Cię, nakarmi do syta, da siłę do życia.

Z całej dzisiejszej Ewangelii chciałbym zwrócić Waszą uwagę na jej końcowy fragment. Jezus mówi do swoich uczniów, że szczęśliwe są ich oczy. Szczęśliwe dlatego, że mogą widzieć wielkie dzieła Pana.