Wylanie Ducha

 A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

Biblijne symbole Ducha Świętego i wydarzenia towarzyszące wylaniu Ducha Świętego.

Gołębica.

     W tradycji Kościoła katolickiego istnieją dwa symbole Ducha Świętego, a są nimi: Gołębica i światło (języki ogniste). Symbol gołębicy widoczny był przy chrzcie Pana Jezusa w Jordanie, przez Jana Chrzciciela. Przeżywając chrzest Pana Jezusa w Jordanie, Jan Chrzciciel wzbogacił się o dwie prawdy religijne, których wcześniej nie znał. Pierwszą prawdą był głos wychodzący z nieba: „Oto Syn mój umiłowany, w którym mam upodobanie”, ten głos uświadomił Janowi Chrzcicielowi, że Jezus, Mesjasz wszystkich ludzi, jest prawdziwym Synem Bożym. Drugą prawdą ubogacającą Jana Chrzciciela był symbol gołębicy, świadczący o tym, że Jezus jest pośrednikiem miedzy ludźmi i Bogiem. Gołębica w Starym Testamencie miała takie właśnie znaczenie. Synoptycy, przedstawiając chrzest Pana Jezusa w Jordanie, dodają do tego symbolu pojednania, drugie jego znaczenie, a mianowicie wylanie Ducha Świętego.
     Gołębica, jako symbol pojednania i pokoju, rozpowszechniła się na świecie do tego stopnia, że stała się również jednym z symboli komunistycznego święta pracy, obchodzonego 1-go maja. „Gołąbki pokoju” były jed-nym z elementów dekoracyjnych tego święta. Komunizm był wrogo nastawiony do wiary, a mimo to posługiwał się elementem przekazu, zaczerpniętym ze skarbca Kościoła.

Światło, czyli ogniste języki.

     Drugim symbolem Ducha Świętego jest światło w postaci języków ognistych. Ten symbol obecności Ducha Świętego ukazany jest w księdze Dziejów Apostolskich, przy okazji wylania Ducha Świętego na Apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy. „Równocześnie pojawiły się nad nimi jakby języki z ognia; rozdzieliły się i po jednym spoczęły na każdym z osobna. Wtedy wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi językami, tak, jak sam Duch pozwalał im mówić” (Dz 2,3-4). Święty Jan definiuje Boga w Pierwszym swoim Liście, przez pryzmat światła, pisząc; „Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności” (1J 1, 5).
    Języki ogniste, spoczywające na Apostołach, były dla otoczenia znakiem, że są oni ludźmi światłości, ludźmi czystymi, bez grzechu. Wylanie Ducha Świętego dokonuje się na ludzi czystych, świetlanych, podobnych do Boga, który jest Światłością. Boża światłość wlewa się w życie ludzi świetlanych, w postaci Darów Ducha Świę-tego. Jeżeli chcemy mieć udział w Darach Ducha Świętego, musimy dołożyć starań do oczyszczenia naszych serc, do bycia ludźmi świetlanymi, podobnymi do Boga, który jest Światłością.

Wydarzenia towarzyszące wylaniu Ducha Świętego.

     Wylanie Ducha Świętego na Maryję. 

     Najbardziej wymowne wylanie Ducha Świętego dokonało się w Maryi Niepokalanej; została ona napełniona Duchem Świętym aż do cudownego poczęcie Syna Bożego, mocą tegoż Ducha Świętego. Święty Łukasz tak przedstawia tę tajemnicę: „Odpowiadając jej anioł rzekł: Duch Święty zstąpi na ciebie i osłoni cię moc Najwyższego. Dlatego też Święte, które narodzi się, będzie nazwane Synem Bożym”.(Łk1,35).

     Wylanie Ducha świętego na św. Elżbietę.
    Wyrażenie „Zawołanie w uniesieniu wielkim”, było przejawem wylania Ducha Świętego na Elżbietę.
Ewangelia Św. Łukasza tak przedstawia to wydarzenie: „A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dziecię w jej łonie, ona zaś, napełniona Duchem Świętym, zawołała w uniesieniu wielkim: Jesteś błogosławioną wśród niewiast, błogosławiony także owoc twojego łona” (Łk 1,41-42).

     Wylanie Ducha Świętego na Apostołów, w dzisiejszej Ewangelii.
Apostołowie otrzymali moc odpuszczania grzechów dzięki wylaniu na nich Ducha Świętego. Syn Boży tchnął na nich i powiedział: Weźmijcie Ducha Świętego…

    Wylanie Ducha Świętego na modlących się chrześcijan w Jerozolimie.
Duch Święty został wylany na modlących się chrześcijan w Jerozolimie, którzy żyli w wielkiej niepewności o losy Piotra uwięzionego i o przyszłość ich samych.. „Kiedy już skończyli się modlić, zadrżało miejsce, na którym byli wszyscy zebrani; zostali napełnienie Duchem Świętym i z całą odwagą poczęli głosić słowo Boże” (Dz 4,31).

     Wylanie Ducha Świętego  na  chrześcijan w Samarii.
Kiedy przebywający w Jerozolimie apostołowie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana. Ci zaś przybywszy tam modlili się, aby i na nich zechciał zstąpić Duch Święty. Bo dotychczas jeszcze na żadnego z nich nie zstąpił Duch Święty. Byli tylko ochrzczeni w imię Jezusa. „Piotr i Jan wkładali tedy na nich ręce, a oni w ten sposób otrzymywali Ducha Świętego”( Dz 8,14-17).

    Wylanie Ducha Świętego na pogan. (Korneliusz)
Kiedy Piotr jeszcze przemawiał, Duch Święty zstąpił na wszystkich, którzy słuchali jego nauki. I zdumienie ogarnęło chrześcijan nawróconych z judaizmu, a skupionych wokół osoby Piotra, „że Duch Święty został wylany również i na pogan. Słyszano bowiem, jak mówili językami i chwalili Boga” (Dz 10,44-46).

    Wylanie Ducha Świętego na chrześcijan w Efezie.
Zapytał ich więc Paweł: Jaki tedy przyjęliście chrzest? A oni odpowiedzieli: Chrzest Janowy. Rzekł im tedy Paweł: Jan udzielał chrztu nawrócenia, zachęcając ludzi, aby uwierzyli w Tego, który przyjdzie po nim, to jest w Jezusa. Skoro tylko to usłyszeli, przyjęli chrzest w imię Pana Jezusa. „Kiedy zaś Paweł włożył na nich ręce, otrzymywali Ducha Świętego. Zaraz też zaczęli mówić językami i prorokowali” (Dz 19,3-6).
 
    Duch Święty jest dostępny dla wszystkich ludzi czystych, świetlanych. W miarę oczyszczania się z naszych słabości, Bóg będzie nas napełniał Darami Ducha Świętego, w zależności od zapotrzebowania na te dary w Kościele.

Fot. sxc.hu