Wyznanie wiary

Sobota, XXVIII Tydzień Zwykły, rok I, Łk 12,8-12

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągać będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć».

 

Rozważanie dzisiejszej Ewangelii możemy podzielić na dwa dosyć istotne fragmenty. Pierwszy to kiedy Jezus mówi o przyznaniu się do wiary w Niego. To jest prawdziwe wyznanie wiary, dawanie świadectwa swoim życiem. Kiedy tak będziemy żyli, wtedy Jezus będzie z nim. Kto nie wyznaje wiary w bóstwo Jezusa, wyparł się Jezusa, nie może liczyć, że Jezus będzie świadczył o nim na sądzie Bożym. To jest oczywiste.

Drugim niezwykle istotnym fragmentem jest podkreślenie ważności Ducha Świętego w naszym życiu. Grzech przeciwko Duchowi Świętemu jest największym grzechem, jakiego może się dopuścić człowiek. W czasie naszego ziemskiego życia cały czas opieramy się na radach Ducha Świętego. Gdy Go odrzucamy, zamykamy się na Jego działanie, a bez tego niemożliwe jest poznanie Chrystusa.

Gdy Jezus podczas rozesłania Apostołów przekazał im wielką mądrość, dar odpuszczania grzechów i uzdrawiania, to przekazał im Ducha Świętego, który uosabia wszystkie te cechy. „A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»" (J 20, 21-23).

Nie można oddzielać Ducha Świętego od Jezusa, tak jak nie można oddzielać Jezusa od Boga Ojca. „Kto nie oddaje czci Synowi, nie oddaje czci Ojcu, który Go posłał. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia” (J 5, 23-24).