Wyższość miłości

Piątek, Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel (16 lipca), rok I, Mt 12,1-8

Pewnego razu Jezus przechodził w szabat pośród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: «Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat». A On im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu».

 

Uczniowie wraz z Jezusem w dniu szabatu znajdują się wśród pól. Gdy pojawia się u nich uczucie głodu, zaczynają zrywać kłosy. To nie spodobało się faryzeuszom. Odpowiadając na ich zarzut, Jezus przywołuje scenę, kiedy król Dawid żywił się chlebami pokładnymi, czego również prawo zakazywało.

W rozmowie z faryzeuszami Jezus podaje ogólną zasadę, która powinna kierować wszystkimi, którzy przyjęli Jego orędzie. Jest to zasada wyższości miłości nad literą prawa. Do takiej postawy nawołuje Jezus. Pragnie On naszej otwartości i gotowości wyjścia naprzeciw potrzebującym sercom.