Zadanie domowe

Sobota, Sobota Wielkanocy, rok A, Mk 16,9-15

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary. Potem ukazał się w innej postaci dwom spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!».

 

Zmartwychwstanie jest wydarzeniem tajemniczym. Jego realność potwierdza pusty grób i świadectwa uczniów. Wydarzenie przejścia Chrystusa ze śmierci do życia było nieuchwytne dla ludzkich zmysłów. W tajemniczy dla człowieka sposób Chrystus powstał z martwych, opuścił grób, w którym złożono Jego ciało. Wydarzenie to potwierdza to wszystko, co Chrystus czynił i czego nauczał, i nadaje temu sens. Jest potwierdzeniem boskości Jezusa. Zmartwychwstanie otwiera człowiekowi dostęp do nowego życia.

Jezus po swoim zmartwychwstaniu ukazał się najpierw Marii Magdalenie. Ona zaniosła tę wiadomość Jego uczniom, którzy byli wystraszeni i niepewni jutra. Tego samego dnia Zmartwychwstały ukazał się Kefasowi i drugiemu uczniowi. Ci zaś powrócili z Emaus do Jerozolimy, aby przekazać tę wiadomość pozostałym. Na końcu ukazał się Jedenastu zgromadzonym przy stole i dał im zadanie: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”.

Zadanie domowe dla Apostołów, uczniów i każdego wierzącego jest jasne i ciągle aktualne: być świadkiem zmartwychwstałego Pana, zawsze i wszędzie.