Zakochany Bóg

Poniedziałek, IV Tydzień Adwentu, rok II, Pnp 2,8-14

Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź! Bo oto minęła już zima, deszcz ustał i przeszedł. Na ziemi widać już kwiaty, nadszedł czas przycinania winnic, i głos synogarlicy już słychać w naszej krainie. Drzewo figowe wydało zawiązki owoców i winne krzewy kwitnące już pachną. Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź! Gołąbko ma, [ukryta] w zagłębieniach skały, w szczelinach przepaści, ukaż mi swą twarz, daj mi usłyszeć swój głos! Bo słodki jest głos twój i twarz pełna wdzięku.

Chyba nikt z nas nie ma wątpliwości, że Bóg ukochał wszystko co stworzył. Najpiękniejsze jest jednak to, że zakochał się w człowieku!