Zaproszenie

Czwartek, Święto św. Katarzyny ze Sieny, dziewicy i doktora Kościoła (29 kwietnia), rok I, Mt 11,25-30

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie».

 

Jezus zaprasza do siebie. To zaproszenie jest skierowane do wszystkich, a szczególnie doświadczonych jakimś trudem. Tylko Bóg jest w stanie zaspokoić ludzkie pragnienia i oczekiwania. Przyjęcie Jezusowego zaproszenia wiąże się z przyjęciem jarzma. O jakie jarzmo chodzi?

To jarzmo mądrości i miłości. Już wyjaśniam. Mądrość, która będzie wyrażać się w pokorze i prostocie serca względem Boga, a nie tylko ta wyczytana z teologicznych podręczników. Miłość, która będzie w stanie pokochać nawet największego wroga.