Zaskoczenie
Piątek, III Tydzień Adwentu, rok II, Łk 1,46-56
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia,
gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest święte.
Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu,
a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».
Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.
„Magnificat” – niezwykła kompozycja, cudowny hymn. Aż trudno uwierzyć, żeby prosta, izraelska dziewczyna mogła go wymyślić. Bo i nie Ona jest jego autorką! To echo jej fiat wypowiedzianego jakiś czas wcześniej w Nazarecie. Poprzez tę zgodę weszła w nurt niezwykłego działania Bożego. Od tamtego momentu w postępie przynajmniej geometrycznym zmierzała ku zjednoczeniu ze Stwórcą. Takie lub podobne cuda, choć w pewnej mikroskali, czekają w tym Adwencie także i na nas. Pozwólmy się Bogu zaskoczyć!