Zaufać Bogu

Poniedziałek, VII Tydzień Wielkanocny, rok II, J 16,29-33

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek prosilibyście Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię wam, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wy Mnie umiłowaliście i uwierzyliście, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca».

 

Kochane Dzieciaki!

Dzisiejsze Słowo mówi nam o tym, że w życiu każdego chrześcijanina są okresy, kiedy wiara jest czymś naturalnym i prostym, oraz takie okresy, kiedy wiara jest trudna i wystawiona na próbę. Pan Jezus bardzo dobrze zna serce każdego z nas i wie, że nie zawsze będziemy Mu wierni. Nie znaczy to jednak, że nie wierzy w nas. Każdego dnia na nowo powołuje nas do życia i powierza konkretne zadania do spełnienia. W dzisiejszym fragmencie Ewangelii uczy nas, jak mamy te zadania realizować w codzienności pełnej zmagań, przeciwności i lęku o siebie. Recepta jest prosta: ZAUFAĆ BOGU!!! A wtedy znajdziemy prawdziwy pokój i siłę do pokonywania napotykanych trudności. Niech słowa Jezusa: „Na świecie doznacie ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” będą światłem na ścieżkach naszego życia.

A więc, Kochani, ODWAGI!