Zawiasy

Piątek, Św. Bernarda, opata i doktora Kościoła (20 sierpnia), rok I, Mt 22,34-40

Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?». On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».

 

Faryzeusze byli znawcami Prawa Starego Testamentu. Pośród nich wielu było uczonymi w Piśmie. Doskonale znali wszystkie kazusy Prawa. Pytanie skierowane do Jezusa o największe przykazanie było czystą prowokacją. Jezus, odpowiadając na nie, stwierdził, że najważniejszym z przykazań jest szczere kochanie Boga i bliźniego. To dwa zawiasy, na których zawisło Prawo i prorocy, ale to także „zawiasy” bram królestwa, którego bliskość Jezus ogłaszał.

Na czym „zawiesiłem” swoje życie duchowe? Czy są to owe „zawiasy”, o których słyszymy z ust samego Boga?