Zawierzyć Ojcu

Sobota, XI Tydzień Zwykły, rok II, Mt 6,24-34

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nikt nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego – miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie! Dlatego powiadam wam: Nie martwcie się o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom podniebnym: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichlerzy, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z was, martwiąc się, może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia? A o odzienie czemu się martwicie? Przypatrzcie się liliom polnym, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym swym przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele polne, które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż nie tym bardziej was, ludzie małej wiary? Nie martwcie się zatem i nie mówcie: co będziemy jedli? co będziemy pili? czym będziemy się przyodziewali? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. Nie martwcie się więc o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie martwić się będzie. Dosyć ma dzień każdy swojej biedy».

 

Przywołując barwne przykłady ze świata roślin i ptaków, Jezus daje nam wyraźny dowód na wielką troskę Boga Ojca o każdego człowieka, który jest koroną wszystkich stworzeń. Zbytnie zamartwianie się o własne zdrowie, codzienne sprawy, pożywienie często burzy naszą hierarchię wartości. Wówczas rzeczy i sprawy mniej ważne zajmują w niej wyższe miejsce, niekiedy także miejsce samego Boga.

Tym, co porządkuje nasze odniesienie się do spraw powszednich, jest troska o królestwo Boga i Jego sprawiedliwość. Wszystko inne zostanie nam wtedy dodane. Dobrze zrozumiał tę zależność św. Alojzy Gonzaga, który już w młodym wieku dzięki cnotom pokory, świadomości obecności Boga, umiłowania modlitwy, czystości i umartwienia stał się wzorem życia w pełni zawierzonego Bogu.