Zwycięski szturm

Niedziela, IV Tydzień Wielkiego Postu, rok A, 1 Sm 16,1b.6-7.10-13

Pan rzekł do Samuela: "Napełnij oliwą twój róg i idź: Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla". Kiedy przybył, spostrzegł Eliaba i powiedział: "Z pewnością przed Panem jest jego pomazaniec". Pan jednak rzekł do Samuela: "Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż odsunąłem go, nie tak bowiem, jak człowiek widzi, widzi Bóg, bo człowiek widzi to, co dostępne dla oczu, a Pan widzi serce". I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: "Nie ich wybrał Pan". Samuel więc zapytał Jessego: "Czy to już wszyscy młodzieńcy?" Odrzekł: "Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce". Samuel powiedział do Jessego: "Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie". Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. Pan rzekł: "Wstań i namaść go, to ten". Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Od tego dnia duch Pański opanował Dawida.

 

To opanowanie przez ducha Pańskiego dosłownie było wdarciem siłą, wtargnięciem, a więc swego rodzaju zwycięskim szturmem. Kiedy Bóg coś rozpoczyna, to doprowadza to do samego końca. Kiedy wybiera – daje skuteczną pomoc i ochronę. I nie patrzy w nasz, ludzki, sposób, że pastuch nie może się stać królem. Może, jeśli On tego chce. Szanuj więc nic nieznaczących, bo jeden z nich pokonał Goliata.