Zwykłe życie

Pierwszy dzień nowego roku pachnie świeżością. Zaczyna się coś nowego! Kolejny dzień w naszym życiu. Ale inny od wczorajszego. Dopiero co wymieniliśmy kalendarz na ścianie. Kilka dni temu Kościół na całym świecie rozpoczął Rok Jubileuszowy. Taki rok przypada raz na 25 lat. To czas szczególnej łaski. Papież Franciszek zachęca nas do nadziei. Pomimo trudności, jakie piętrzą się w życiu, mamy żyć nadzieją i tę nadzieję rozsiewać wokół nas. Wpatrujemy się dziś w Maryję, Świętą Bożą Rodzicielkę. Gdyby nie jej „niech się tak stanie”, nie wiadomo jak potoczyłyby się losy ludzkości. „Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała w swoim sercu”. Święta Boża Rodzicielka staje się dla nas wzorem zasłuchanej w Boga mistyczki. Dyskretna i jednocześnie posłuszna woli Wszechmogącego. Wejdźmy w ten rozpoczynający się rok, tak jak Ona weszła w nowy etap swojego życia, kontemplując to, co piękne i szlachetne, to, co daje nam siłę i nadzieję.

Rozpoczynamy kolejny rok naszego życia. Rozpoczynamy w duchu wiary, w Kościele, zasłuchani w dzisiejsze Słowo. A Słowo to powinno być programem na każdy dzień tego rozpoczynającego się nowego czasu.

Po pierwsze niech to będzie czas szukania. Za wzorem pasterzy, idąc za głosem sumienia, trzeba nam szukać tego, co w życiu najcenniejsze, najważniejsze, jedynie słuszne – czyli Jezusa.

Nawet w życzeniach noworocznych potrafimy być standardowi: „szczęśliwego nowego roku”, „zdrowia, szczęścia, pomyślności”, „oby nowy rok był lepszy”. A Bóg, ucząc nas życia, uczy też składania życzeń, które mają być błogosławieniem bliźniego, prośbą o Bożą opiekę, życzliwość, łaskę i pokój. Składać komuś życzenia to okazać mu serce i swoją miłość. Inaczej tylko nowy rok będzie lepszy – nie ja i nie Ty.

Czy to się zgadza z Bożym planem zbawienia? Święty Jan przypomina nam dzisiaj, że na tego rodzaju pytania mogą odpowiedzieć ci, którzy mają namaszczenie od Świętego. Przyjemnie jest słyszeć, że nie ma zakazów, że w imię miłości – nie wiadomo do końca jakiej – wszystko jest dozwolone.

Ewangelista przedstawia nam dzisiaj dwie postawy człowieka wierzącego: postawę pasterzy oraz postawę Maryi. Pasterze opowiadają ludziom o tym, co widzieli w Betlejem. Maryja natomiast rozważa, zachowuje wszystko w sercu. Pasterze działają pod wpływem emocji, dzielą się niezwykłymi przeżyciami. Maryja przeciwnie – musi nad wszystkim dogłębnie się zastanowić i wyciągnąć wnioski. Robi to przez całe swoje życie.

Na początku było Słowo – Bóg – Jezus. Jeżeli On jest początkiem, jeżeli On jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest światłością. Z Nim mamy siłę do przeżywania każdego dnia. Wierząc, otrzymujemy łaski potrzebne do pokonywania trudności. Pamiętajmy o tym, rozpoczynając kolejny rok.