Żyć

Czwartek, V Tydzień Wielkiego Postu, rok I, J 8,51-59

 

Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz? Odpowiedział Jezus: Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: Jest naszym Bogiem, ale wy Go nie znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy - kłamcą. Ale Ja Go znam i słowa Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał /go/ i ucieszył się. Na to rzekli do Niego Żydzi: Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś? Rzekł do nich Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem. Porwali więc kamienie, aby je rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

 

Jeśli żyjemy nauką Jezusa, to mamy nad sobą rozłożony płaszcz chwały! Nie naszej, ale Jego! Nic nam nie grozi. Jesteśmy pod ochroną. Może i będą na nas rzucać kamieniami. Nic jednak nam się nie stanie. Tak jak Szadrakowi, Meszakowi i Abed-Nego z wczorajszego czytania. Możemy być spokojni :) Ufajmy!

 

Fot. sxc.hu