Żyć dla Boga

Sobota, Św. Rafała Kalinowskiego, prezbitera (20 listopada), rok I, Łk 20,27-40

Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: «Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: „Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat pojmie ją za żonę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu”. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy pojął żonę i zmarł bezdzietnie. Pojął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę». Jezus im odpowiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa o krzewie, gdy Pana nazywa „Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba”. Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją». Na to rzekli niektórzy z uczonych w Piśmie: «Nauczycielu, dobrze powiedziałeś». I już o nic nie śmieli Go pytać.

 

Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją.

Tu i teraz na ziemi naszą postawą wobec bliskich i mijanych osób zapracowujemy na niebo. 

W modlitwie o beatyfikację sługi Bożego Henri Caffarela, założyciela ruchu małżeńskiego Equipes Notre-Dame, zawarte jest takie zdanie:

„On pokazał, że kapłani i pary małżeńskie 
są wezwani, by wypełniać swym życiem powołanie do miłości.
Wdowom ukazywał drogę: miłość jest silniejsza niż śmierć”.

Każdy z nas w swym powołaniu żyje dla Boga. Starajmy się dobrze wykonywać powierzone nam zadania, a PAN czeka w niebie, by nas przytulić do siebie.