Odkrycie

Wtorek, XXV Tydzień Zwykły, rok I, Ezd 6,7-8.12b.14-20

Król perski Dariusz napisał do namiestników prowincji położonej na wschód od Eufratu: «Pozwólcie namiestnikowi Żydów i starszyźnie żydowskiej pracować nad tym domem Bożym. Niech odbudują ten dom Boży na dawnym miejscu. Wydaję rozporządzenie, jak macie się odnosić do owej starszyzny żydowskiej przy budowie tego domu Bożego, mianowicie: z dochodów królewskich, płynących z podatku Transeufratei, dokładnie i bez przerwy mają być owym mężom wypłacane koszty. Ja, Dariusz, wydałem ten rozkaz: niech będzie on dokładnie wykonany». A starszyzna żydowska budowała z powodzeniem dzięki proroctwu Aggeusza, proroka, i Zachariasza, syna Iddo, i doprowadzili budowę do skutku, zgodnie z rozkazem Boga Izraela i z rozporządzeniem Cyrusa i Dariusza oraz Artakserksesa, króla perskiego. I dom ten był gotowy na dwudziesty trzeci dzień miesiąca Adar – był to rok szósty panowania króla Dariusza. I Izraelici: kapłani, lewici i reszta wysiedleńców radośnie obchodzili poświęcenie tego domu Bożego. I na poświęcenie tego domu Bożego ofiarowali: sto cielców, dwieście baranów, czterysta jagniąt, a jako ofiarę przebłagalną za całego Izraela – dwanaście kozłów według liczby pokoleń izraelskich. I do służby Bożej w Jerozolimie ustanowili kapłanów według ich oddziałów, a lewitów według ich grup, zgodnie z przepisem księgi Mojżeszowej. Czternastego dnia miesiąca pierwszego wysiedleńcy obchodzili Paschę. Lewici bowiem jak jeden mąż oczyścili się; wszyscy oni byli teraz czyści i zabili baranki na Paschę dla wszystkich wysiedleńców, dla braci swoich, kapłanów, i dla siebie.

 

Po powrocie z niewoli reszta Izraela odbudowuje świątynię. Nie było to łatwe. Oprócz trudności obiektywnych, takich jak brak środków, dochodziło jeszcze zainteresowanie jedynie odbudową własnych domów, marzenie o własnym bogaceniu się itd. Interwencja Boża, dzięki której zostaje wydany dekret króla Dariusza, zabezpiecza odpowiednie środki. Izraelici widzą w tym realizację zapowiedzi proroków Aggeusza i Zachariasza i coraz bardziej odkrywają wspaniałość Bożego planu. Ostatecznie poświęcenie świątyni i pierwsza Pascha tam przeżywana ukazują, że chcieli zbudować dom dla Pana. To Pan zbudował dla nich dom, w którym odnajdują radość.