Proroctwa podtrzymują naszą nadzieję

Wtorek, VIII Tydzień Zwykły, rok II, 1 P 1,10-16

Najmilsi: Nad zbawieniem wszczęli poszukiwania i badania prorocy – ci, którzy przepowiadali przeznaczoną dla was łaskę. Badali oni, kiedy i na jaką chwilę wskazywał Duch Chrystusa, który w nich był i przepowiadał cierpienia przeznaczone dla Chrystusa oraz mające potem nastąpić uwielbienia. Im też zostało objawione, że nie im samym, ale raczej wam miały służyć sprawy obwieszczone wam przez tych, którzy wam głosili Ewangelię mocą zesłanego z nieba Ducha Świętego. Wejrzeć w te sprawy pragną aniołowie. Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, bądźcie trzeźwi, pokładajcie całą nadzieję w łasce, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. Bądźcie jak posłuszne dzieci. Nie przystosowujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: «Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty».

 

Pierwsi chrześcijanie są świadomi, że znajdują się w kluczowym momencie historii. Czują się wyrwani z historii przez to, co proponuje im Chrystus w Ewangelii. Tymczasem Apostołowie, tu słyszymy św. Piotra, przypominają im o konieczności twardego stania na ziemi w aktualnej rzeczywistości, o patrzeniu z wiarą w przyszłość i o solidnym badaniu proroctw.

To Chrystus jest kluczem do zrozumienia całej historii i z pomocą Jego łaski należy podjąć wyzwania, jakie stoją przed nami.