Umiejętność dzielenia się dobrami z radością, miłością i bezinteresownie

Wtorek, XI Tydzień Zwykły, rok I, 2 Kor 8,1-9

I nie tylko tak było, jakeśmy się spodziewali, lecz ofiarowały siebie samych najprzód Panu, a potem nam przez wolę Bożą. Poprosiliśmy więc Tytusa, aby jak to już rozpoczął, tak też i dokonał tego dzieła miłosierdzia względem was. A podobnie jak obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w wiedzę, we wszelką gorliwość, w miłość naszą do was, tak też obyście i w tę łaskę obfitowali. Nie mówię tego, aby wam wydawać rozkazy, lecz aby wskazując na gorliwość innych, wypróbować waszą miłość. Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić.

 

    Święty Paweł wyjaśnia, jakie znaczenie ma dla wiernych radosna umiejętność dzielenia się dobrami. Przede wszystkim ta umiejętność jest owocem działania łaski Ducha Świętego w sercu wierzących. Ta łaska zmobilizowała młodą wspólnotę w Macedonii do wyjątkowej hojności w stosunku do prześladowanej wspólnoty w Jerozolimie. Święty Paweł tłumaczy, że taka postawa jest wyrazem oddania się Bogu samemu. Oto jedna z podstawowych cech wspólnoty chrześcijańskiej.